Hz. Peygamber’in doğumundan vefatına kadar olan hayatını konu edinen ilme siyer denmektedir. Siyer, tarihin belirli bir döneminden bahsettiği için tarih ilmiyle, Hz. Peygamber'in söz, fiil ve takrirleriyle ilgilendiği için de dolayısıyla hadis ilmi ile ilgilidir. Bu yüzden siyer ve sünnetin veya siyer ile hadisin yakın ilişki içinde olan iki ilim dalı olduğu söylenebilir. Siyer ilmine kaynaklık eden eserler içerisinde hadis kitapları da bulunmaktadır. Bu kitaplardan bir tanesi temel hadis kaynakları içinde sayılan Tirmizî’nin Sünen adlı eseridir. Tam adı Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre olan Tirmizî, (ö. 279/892) Kütüb-i Sitte’den el-Câmiu’s-sahîh’in/Sünen’in musannıfı meşhur bir muhaddistir. Tirmizî hadis ilminde önde gelen âlimlerden biridir. Bir muhaddiste bulunması gereken öğrendiği hadisleri derleme, tasnif etme, ezberleme ve müzakere etme vasıflarının Tirmizî’de bulunduğu söylenmiştir. Tirmizî’nin şüphesiz en önemli eseri Sünenü’t-Tirmizî, Câmiu’t-Tirmizî, Sahîhu’t-Tirmizî, el-Câmiu’s-sahîh, el-Müsnedü’s-sahîh, el-Câmiu’l-kebîr gibi değişik adlarla kaynaklara geçmiş olan ve daha çok Sünenü’t-Tirmizî adıyla meşhur olan eserdir. Hadis kaynaklarının değişik yerlerinde siyer ile ilgili rivayetler bulunmaktadır. Ancak siyer başlığı atılmış veya cihad adlı bölümlerde bu tür rivayetler yoğunlaşmaktadır. Tirmizî de diğer muhaddisler gibi siyer rivayetlerine verdiği önemden dolayı ayrı bir bölüm açmış ve ilgili rivayetleri oraya toplamayı tercih etmiş görünmektedir. Bu çalışmada hadisin siyere kaynaklık etmesinin daha net görülebilmesi açısından Tirmizî’nin Siyer bölümü üzerinde değerlendirmelerde bulunulacaktır.

It is called siyer, which takes the life of the Prophet from birth to death. Siyer is related to the hadith as it relates to a certain period of history and therefore to the knowledge of history, the Prophet's words, conduct and approval. Therefore, it can be said that there are two scientists who are closely related to the hadith. Hadith books are also included in the works which are the origin of Siyer science. One of these books is the Sunen of Tirmizi, which is included in the main sources of hadith. His full name is Abu Îsâ Muhammad b. Îsâ b. Sevre et-Tirmizi (d. 279/892), is a well-known detainee of the Sunan / al-Jamiu's-sahih from Kütüb-i Sitte. Tirmizi is one of the leading scholars in the science of hadith. It is said that the qualifications of compiling, sorting, memorizing and negotiating the hadiths that he should be found in a correspondent are said to be in Tirmizi. Tirmizi's undoubtedly the most important work of his time has been passed on to sources with different names such as Sunanü't-Tirmizi, Jâmiu't-Tirmizi, Sahîhu't-Tirmizî, al-Jâmiu's-sahîh, al-Musnedūs-sahîh, al-Câmiu'l-kebir It is rather famous with the name of Sunanü't-Tirmizi. There are of course stories related to siyer various places of Hadith sources. However, such stories are concentrated in sections titled siyer or Jihad. Tirmizi, like other writers, has opened a separate chapter because of the importance it gives to the narrations of the siyer, and the related narrations seem to prefer the collection there. In this study, evaluations will be made on the Siyer section of Tirmizi in order that the hadith can be seen as a sour source more clearly.