XII. Yüzyıla ait olan el yazması Kur’an-ı Kerim ve tefsiri, Anadolu Selçukluları dönemine aittir. Hicri 4 Zilhicce 587 yılında Ebu’l-Kasım bin Mahmud bin Ebu’l-Kasım İbrahim bin Muhammed el-İmami tarafından kaleme alınıp tamamlanmıştır. Bu tarih miladi olarak 23 Aralık 1191 Pazartesi gününe rastlamaktadır. Kur’an ve tefsiri, Anadolu’daki en eski yazma Kur’an-ı Kerim’lerden ve en eski satır arası tefsirlerden bir tanesidir. Tefsir usulüyle ve Kur’an İlimleri’yle ilgili konular da eserde uygulamalı olarak yer almaktadır. Eser, tefsir edilen ayetler bakımından kapsamlı, ayetlere getirdiği net yorumlar bakımından da özet bir meal-tefsirdir. Ebu’l-Kasım Mahmud her surenin başında surenin kimliği mahiyetinde sayılan bilgiler aktarmaktadır. Burada surenin Mekki veya Medenî oluşu, varsa surenin diğer isimleri, suredeki ayet sayısını, surenin faziletine dair fazilet hadisini zikretmektedir. Bunun yanında ayetlerdeki kıraat farklılıklarına dikkat çekmektedir. Onun tefsiri meal-tefsir hüviyetinde olması nedeniyle rivayetlere fazla yer vermemiştir. Buna rağmen o, bazı ayetlerin nüzul sebeplerinden az da olsa bahsetmiştir. Ebu’l-Kasım Mahmud’un tefsiri aklî tefsirin özelliklerine haiz bir tefsirdir. Müfessir bazı ayetlere kendi rey’i çerçevesinde yorumlar getirmiştir. Ayrıca o, Arap dili kuralları çerçevesinde ayette geçen kelimelerin lügat anlamlarını açıklamıştır. Bunun yanında kelimelerin kökenine kadar inmekte ve çeşitli tahliller yapmaktadır. Yine bu çerçevede o, Kur’an’da yer alan garib ve müteşabih kelimeleri de açıklamaktadır.

XII. Century manuscript belonging to the Holy Quran and Quranic exegesis, belongs to the Anatolian Seljuk period. 4 Dhu al-Hijjah in the year 587 Hijri bought penned by Ebu’l-Kasım bin Mahmud bin Ebu’l-Kasım İbrahim bin Muhammed el-İmami has been completed. This date coincides with the Gregorian as is Monday 23 December 1191. Qur’an and exegesis of the Qur'an Anatolia's most ancient manuscripts of the Holy Quran exegesis is one of the oldest and between the lines. The issues related to Tafseer and Quranic sciences are also presented in the book with practical samples. The book is comprehensive in term of commentary on the verses and in terms of explanation clearly verses. Ebu’l-Kasım Mahmud relayed information at the beginning of every sura that were considered within the nature of identity of sura. At this point, he embraced whether or not the sura was of Mecca or Medenî origin, other names of the sura, if available, number of verses in the sura and the virtue hadith regarding the virtue of the sura. In addition to this, he drew attention to recitation differences in verses. Because his interpretation had the identity of meaning-interpretation, he did not give much place to rumors. Nevertheless, he mentioned conveyance reasons of some verses at the least. Ebu’l-Kasım Mahmud’s interpretation was vested with the characteristics of rational interpretation. The glossator interpreted some verses within the frame of his own opinions. Besides, he explained the dictionary meanings of words mentioned in verses within the frame of the rules of Arabic language. In addition to this, he investigated the etymology of words and conducted various analyses. He also explained strange and cognate words mentioned in Koran in this context.