Bu araştırmada, Türkiye'deki din görevlilerinde dini başa çıkma tarzları ile local ve global düşünme stilleri arasındaki ilişki demografik değişkenler ve mesleki deneyim bağlamında incelenmiştir. 164 din görevlisine kişisel bilgi formu (yaş, cinsiyet, eğitim, mesleki deneyim), dini başa çıkma ile local ve global düşünme stillerini ölçen ölçekler uygulanmıştır. Katılımcıların olumlu dini başa çıkmayı olumsuz dini başa çımadan daha fazla kullandıkları global ve local düşünme stillerinin birbirine yakın dağılım göstermekle birlikte global düşünme stilinin daha fazla tercih edildiği tespit edilmiştir. Olumlu dini başa çıkmanın alt boyutu olan dini dönüşüm local düşünme stili ile ilişkili çıkmıştır. Mesleki deneyim ve eğitim düzeyinin hem olumlu dini başa çıkmayı diğer iki alt boyutu ile beraber (Allah’a yönelme ve hayra yorma) hem de olumsuz dini başa çıkmanın alt boyutu olan manevi hoşnutsuzluğu yordadığı tesbit edilmiştir. Ancak ilginç bir şekilde eğitim, manevi hoşnutsuzluğu negatif yönde yordamıştır. Dini dönüşümü, local düşünme stili ve dini istikamet arayışı; dini istikamet arayışını yaşamı tehdit eden durumların yaşanması ve dini yalvarmanın yordadığı tesbit edilmiştir. Ayrıca, cinsiyet değişkeni ne düşünme stilinde ne de dini başa çıkma tarzında farklılık göstermemiştir. Çalışmanın bir diğer bulgusu ise yaşamı tehdit eden durumlarda istikamet arayışı artmaktadır. Sonuç olarak dini baş etmenin hedeflerinden birisi dini dönüşümüdür ve local düşünme tarzı dini dönüşümü yordamaktadır. Din görevlilerinde mesleki deneyim önemli bir değişkendir. Manevi hoşnutsuzluk ile mesleki deneyim arasında ilişki nedeniyle Diyanet İşleri Başkanlığı'nın çalışanlarına yönelik manevi bakım programları hazırlamaları faydalı olabilir. Ayrıca yüksek din eğitimi veren kurumların uygulamaya yönelik eğitim vermeleri faydalı olabilir.

The relationship between the religious coping styles of the clergymen in Turkey and local and global thinking styles was analyzed in this study in terms of demographic variables and work experience. A personal information form (age, gender, education, work experience) and scales that measured their religious coping and local and global thinking styles were applied on 164 clergymen. It was found out that participants used positive religious coping more than the negative one. Moreover, although local and global thinking styles distributed closely with each other, global thinking style was prefereed more than the other. At the end of the analysis, it was seen that religious transformation, a sub-dimension of positive religious coping, had relationship with local thinking style. It was also found out that work experience and education level predicted both positive religious coping along with its two sub-dimensions (turning to God and benevolent religious appraisal) and negative religious coping with its sub-dimension spiritual dissatisfaction. However, surprisingly, education predicted the spiritual dissatisfaction in a negative way. It was established that local thinking style and seeking religious direction predicted religious transformation and that life-threatening events religious pleading predicted seeking religious direction. Furthermore, the variable of age showed any difference in neither thinking styles nor religious coping styles. Another finding of the study is that seeking direction increases in life-threatening events. As a result, one of the goals of religious coping is religious transformation, and local thinking style predicts religious transformation. Work experience is an important variable among clergymen. It might be beneficial to organize spiritual care programs aimed at the clergymen by the Presidency of Religious Affaris due to the relationship between spiritual dissatisfaction and work experience. Moreover, it might be helpful for the institutions that give higher education to give pratcical training.