İnsanın bireysel hayatında birçok köklü değişimi meydana getiren İslam dini aynı şekilde topyekûn toplum için de bu değişimi mü’minlere bir yükümlülük olarak tanımlamıştır. Hatta bireyin sosyal yönüne asırlar önce dikkat çeken İslam, bireyin kendi içindeki değişimi toplumun değişimine bağlamış kişinin İslam’ı tam olarak yaşayabilmesi için ferdi kulluğun ardından ictimaî kulluğu öne çıkartmıştır. Böylelikle Yarattığını En İyi Bilen’in en büyük hediyesi olan İslam, insanı fıtrî ve aslî olana davet ederek yeni bir dünyanın da temellerini atmış olmaktadır. Yeni bir dünyanın Kur'ânî umdelerini bulmayı hedefleyen bu makalede ilk olarak Kur'ân-ı Kerîm’de kullanılan ve topluluk anlamını ifade eden kökler tespit edilmeye çalışılmıştır. Kur'ân lügatları, garîbu’l Kur'ân, eşbâh ve’n-nezâir, müterâdifât, ezdâd, furûku’l-luğa ve ilgili literatür araştırılarak elde edilen otuz küsur kökün çeşitli şekildeki toplulukları ifade etmek için Kur'ân’da kullanıldığı tespit edilmiştir. Bu kökler kullanıldıkları bağlama göre pozitif, negatif ve nötr değerleri yansıtmaktadır. Her bir kök, etimolojik yapısı ve içinde bulunduğu bağlamla birlikte ele alındığında, insanlık için yepyeni bir toplumun temellerinin atılmasına vesile olacak birçok ilke ve mesajın Kur'ân âyetlerinde yer aldığı görülmektedir. Bu köklerden herhangi birinin Kur'ân’daki kullanımının tez konusu çapında bir araştırmayı gerektirdiği hem pratik hem de teori adına açık ve müsecceldir. Bununla birlikte konunun hacminin genişliğine rağmen Kur'ân'da topluluk kavramının yerilen ve övülen yönleri, verilen ilke ve mesajlar özelinde hedef topluluk ve dolayısıyla dini hareket olgusunun Kur'ân’daki işlenişi makale hacminin elverdiği ölçüde şeçilen kökler üzerinden bu araştırmada yansıtılmaya çalışılacaktır.

The The religion of Islam which brought many radical changes to human's individual life, submitted this change for the society as total same way and defined these as a responsibility to the believers. Even Islam which draws attention to the social aspect of the individual, attributed the change in the self individual to the change of the society and highlighted the social servitude after the individual servitude for living of the person the Islam completely. Thus, Islam which is the greatest gift of "One who knows best what He has created", is founded a new world by inviting the human to the essential and natural. In this article which aims to find out the Qur’anic principles of a new world, It first determines the lexical roots used in the Qur’an which signify the sense of community. It is determined that about forty roots—identified through a survey in the Qur’anic dictionaries and the literature on gharib al-Qur’an (its rare words), al-ashbah wa al-nazair (similar and ambiguous words), al-mutaradifat (synonyms), al-azdad (antonyms), and furuq al-lugha (linguistic differences)—are used in the Qur’an to denote communities in various ways. These roots reflect neutral, positive and negative values in the context of where they are used. It figures out that, processing each basis in the Qur’an, when dealt within the context, have a lot of principles and messages which conduce toward to “found the basis of a brand new community" for the humanity. It is clear and registered behalf of the theory and practic that using any of these roots in the Qur’an requires a research as a thesis subject extent. In addition to this, despite the wideness of extent of the subject in this research there will be tried to reflect processing of the case of term of the aimed community specified to praised and reviled aspects in the Qur’an and thereby processing of the case of the religious movement in the Qur’an at the extent of the permission of the content of the article.