Politik realizm, politik ilişkileri açıklamayı, modellemeyi, politik meselelere ilişkin tavsiye vermeyi amaçlayan ve gücü politik eylemlerin temel açıklama nedeni olarak merkeze koyan bir politika felsefesi teorisidir. Politik realizm düşüncesi, özü itibariyle, doğru olduğu kabul edilen moral-politik ilkeleri eleştirmekte ve idealist temelli politik teorilere bir karşı-akım olarak konumlanmış politik bir teoriyi temsil etmektedir. Uzun bir geçmişi sahip bu akımın ilk izlerinin Thucydides’in Pelopenez Savaşı adlı eserinde bulunabileceğini söylenmekle beraber, özellikle Machiavelli, Hobbes, Rousseau, Spinoza ve bazı Marxist teorisyenler tarafından konu edinilmiştir. Politikayı politik gerçekliği merkeze alarak düşünmek, ütopyacı düşünme tarzının bir reddi, politik erdemleri ahlaki erdemlerden ayırmak ve ahlaktan ve dinden kaynaklanmayan, otonom normlara bağlı bir eylem alanı olarak politikayı düşünmek olarak ele alındığında, politik realizmin başlangıç noktasında Machiavelli’yi görmekteyiz. Machiavelli, politikanın, moral, dinsel ve spekülatif olanla her türlü ilişkisini koparıp, bütünüyle tarihsel-empirik gerçeklikten hareketle dünyevi bir düzlemde ele alınmasını önermektedir. Ayrıca, Machiavelli’nin politikaya realist yaklaşımı ve politik düşünceye otonomi kazandırma yönünde yaptığı girişim ile birlikte, onun, politikayı değerler alanına ait bir konu olmaktan çıkarmak istediği de söylenebilir. Kısaca Machiavelli, politikanın dünyevi değil dinsel bir renge sahip olduğu Ortaçağ kültürünü aşmak istemiş, toplumsal yaşamı din-dışı, dünyevi ilkelerden hareketle kavramaya ve açıklamaya çalışmış ve böylelikle, politikayı moral ya da dinsel olanın belirleniminden kurtarmayı amaçlamıştır.

Political realism is a theory of political philosophy that attends to explain, model, and prescribe political relations and it takes as its assumption that power is the primary end of political action. Thought of political realism in essence criticises to the political-ethical principles that might is right and represents a theory against the idealist political theories. Political realism has a long history, being evident in Thucydides’s Pelopennesian War and it was expanded on Machiavelli, and others such as Hobbes, Spinoza, Jean-Jacques Rousseau and some Marxist theoreticians followed. The beginning of political realism is Machiavelli when taken into account that considering politics by put political realities in the center, denying the utopian thoughts, to distinguish between moral ideals and political virtues, and to give more autonomy to distinctively political thought independent from moral and religion. Machiavellli brings forward that politics break away from its the all manner of relations with moral, religious and speculative and discusses it purely in the secular platform with reference to historical-empirical reality. Additionally, when considered that Machivaelli’s realist approach to politics and to endeavour to give autonomy to political thought, it could be said that he wants to take politics out from the field of values. Briefly, Machiavelli wants to move beyond the medieval culture that politics is influenced by religion, not secular and tries to understand and explain the cummunity with reference to non-religious and secular principles, and thus, aims to cut off the determined bonds of politics from the religious and the moral.