Modern Türk siyaseti İttihat ve Terakki Partisi’nden tevarüs eden, egemen asker-sivil-bürokrat ve aydın sınıfın mutlak iktidarı üzerin inşa edilmişti. Türk modernleşmesinin dayandığı bu dinamikler; seküler bir alan inşa etmiş ve inanç ve ahlaki tercihleri siyasi bir aktör olmasına müsaade etmemiştir. İnanç ve ahlaki belirleyicilerin terbiyesi de bürokratik aygıtlar üzerinden gerçekleştirilmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda Türk siyasal hayatında süregelen çatışmaların temelinde bürokratik aşkıncılığın yattığı söylenebilir. Ulus kimliğin yönetilmesinde, ordu-milli irade bütünlüğü ile başlayan ve milli mücadelede halkla birlikte hareket edebilen bürokratik elit, sonrasında toplumsal değerlerle çatışan, halka rağmen halk için anlayışını benimsemiştir. 1970’lerde Kemalist paradigmanın yetersizliği Türk siyasetinde Milli Görüş’ün doğuşunu hızlandırmıştır. Dindar kimliğin toplumsal ve siyasal alandan ötekileştirildiği Kemalist ulus devlet sisteminde Milli Görüş hareketi, siyasal söylemi ile dindar kimliği ve kökleri arasına sıkışan bir durum sergilemiştir. Milli Görüş “yasakçı sınırlar” içinde siyasi meşruiyetini koruma ve mesajını topluma iletebilecek yeni dil ve “kavramlaştırmalar” ile siyasal alanda tezahür etmiştir. Bu kapsamda, Milli Görüş Hareketinin mimari Necmettin Erbakan, siyasal söylem paradigması ile çok boyutluluk ve çeşitlilik içeren bir çizgi geliştirmiştir. Erbakan’ın siyasette kullandığı dil, ifade ve parti sloganları muğlak ve belirsiz söylemler olmaktan çok bir özne olarak milleti var eden kökleri referans almıştır. Bu çalışmada, Türk siyasi kimliğin inşasında, “Yeniden Büyük Türkiye” ve “Yeni Bir Dünya” idealini Türk Dış Politikasında yön ve hedef olarak belirleyen, D-8’lerin (Developing eights) kurucusu Necmettin Erbakan’ın siyaset anlayışı, liderlik özellikleri birçok yönden analiz edilmeye çalışılarak, Erbakan’ın başbakanlığı dönemindeki dış politikası incelenmiştir.

Modern Turkish Politics was built upon the absolute power of dominant military-civil-bureaucrat and elite class that inherited from İttihat Terakki Partisi (Party of Union and Progress). These dynamics upon which Turkish modernization was based formed a secular field and did not allow faith and moral preferences to be a political actor. The training of faith and moral determinants was tried to be carried out over bureaucratic tools. In this sense, it is likely to say that bureaucratic transcendentalism lies in the basis of the ongoing conflicts in Turkish political life. In the administration of national identity, the sense of despite the public for the public starting with the army-national will unity and the bureaucratic elite moving together with the public in the war of independence after that conflicting with the national values was adopted. The insufficiency of Kemalist paradigm in 1970s increased the emergence of Milli Görüş in Turkish political life. In the Kemalist national state system where religious identity was marginalized from social and political arena, the movement of Milli Görüş exhibited a case getting stuck between the religious identity and his roots with a political discourse. Milli Görüş appeared in the political arena together with a new language and “conceptualization” that could protect its political legitimization and transmit its message to the community within “the repressive limits”. Within this content, the architect of Milli Görüş movement, Necmettin Erbakan, developed a line comprising a multi-dimensionality and versatility with his political discourse paradigm. The language, expressions and party slogans Erbakan used in politics had a reference to the roots forming a nation as a subject rather than vague and uncertain discourses. In the current study, the political sense and leadership characteristics of Necmettin Erbakan, who determined the ideal of “The Greater Turkey Once Again” and “A New World” in the construction of Turkish political identity as a direction and target in Turkish Foreign Policy, and also the founder of D-8s (Developing Eights), was analysed in a multi-purposed way and the foreign policy in the period of Erbakan’s prime ministry was investigated.