Bu çalışmada, Arapça konuşma becerisi özyeterlik algsını ölçmeye yönelik bir ölçek geliştirmek amaçlanmıştır. Ölçeğin geçerlik güvenirlik çalışması, 2014-2015 eğitim öğretim yılı bahar döneminde Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi’nde Arapça öğretmenliği bölümünde ve Kırıkkale Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Arapça Mütercim-Tercümanlık bölümünde öğrenim gören toplam 99 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Ölçek maddelerinin, Arapça konuşma özyeterlik algısı ile ilişkili olup olmadığını incelemek amacıyla düzeltilmiş madde-toplam puan korelasyonları hesaplanmıştır. Kaiser Mayer Olkin (KMO) katsayısı ve Barlett testi yapılmış ve KMO katsayısının .808 olduğu görülmüştür. Elde edilen verilerin faktör analizi için uygun olduğu sonucuna ulaşılmıştır, bundan dolayı düzeltilmiş madde-toplam puan korelasyon değeri .40 tan düşük olan maddeler ölçekten çıkarıldıktan sonra, ölçeğin yapı geçerliğine ilişkin kanıtlar elde etmek amacıyla açımlayıcı faktör analizi yapılmıştır. Yapılan faktör analizi sonucunda birinci faktörün açıkladığı varyans oranı, %27.591 çıkmıştır. Maddelerin ölçekte yer alabilmeleri için faktör yükünün en az 0.40 olması ve birinci faktör dışında yüksek yük değeri almıyor olması ölçüt alınarak faktör azaltma yoluna gidilmiştir. Bu maddelerin ölçekten çıkarılmasından amaç yapı geçerliğinin azalmasına engel olmaktır. Geriye kalan 24 madde için tekrar Kaiser Mayer Olkin (KMO) katsayısı ve Barlett testi yapılmış, KMO katsayısı .829 çıkmıştır. 24 maddeye tekrar faktör analizi uygulanmış ve bu maddelerin ilk faktörde yüksek yük değeri aldıkları görülmüştür (%30,909). Toplam 24 maddeden oluşan ‘Arapça Konuşma Becerisi Özyeterlik Algısı Ölçeği’ 424 öğrenciye uygulanmıştır. Ancak doğru ve eksiksiz olarak doldurulmamış olduğu tespit edilen 28 adet form iptal edilmiş ve toplam 396 öğrencinin verileri kullanılmıştır. Bilgisayar ortamına aktarılan veriler SPSS 15,0 istatistik programı vasıtasıyla analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda, katılımcıların Arapça konuşma becerileri özyeterlik algılarının bazı değişkenler açısından incelenmiş ve istatistiksel bilgiler sunulmuştur. Buna göre, kız öğrenciler ile erkek öğrenciler arasında, Arapça konuşma becerisi özyeterlik algıları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken, katılımcıların Arapça konuşma becerisine ilişkin özyeterlik algıları; yaş ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır.

This study aims to develop a Self-Efficacy Scale for Arabic Speaking Skills. The scale was tested for validity and reliability with overall 99 participants majoring in the Department of Arabic Language Teaching at Gazi Faculty of Education at Gazi University and in the Department of Arabic Translation and Interpreting at the Faculty of Letters at Kırıkkale University in the spring semester of 2014-2015. Adjusted item-total values correlations were calculated for the scale items in order to see whether the scale items related to the perception of self-efficacy for Arabic speaking. Kaiser-Mayer-Olkin (KMO) coefficient and Bartlett’s test were applied; and KMO coefficient was found to be .808. Obtained data was concluded to be suitable for factor analysis; for that reason, factor analysis was carried out in order to collect evidence on the construct validity of scale after excluding the items with an adjusted item-total values correlation values lower than .40 from the scale. The variance rate explained by the first factor was found to be 27.591% as a result of the factor analysis carried out. Factor reduction was adopted by ruling that items should have a minimum factor loading of 0.40 in order to be included in the scale and didn’t take any high loading value other than the first factor. The reason why those items were excluded from the scale was to prevent decrease in the construct validity. The remaining 24 items were applied Kaiser-Mayer-Olkin (KMO) coefficient and Bartlett’s test again; and KMO coefficient was found to be .829. The 24 items were applied factor analysis again; and those items were observed to take high loading value in the first factor (30.909%). Consisting of 24 items in total, ‘Scale for Perception of Self-Efficacy for Arabic Speaking Skills’ was carried out on 424 students. However, 28 forms were eliminated, being detected to be filled inaccurately and incompletely; and the data from 396 students in total was used. Computerized data was analyzed using SPSS 15.0 statistical software. Conclusion part of the study investigates perceptions of self-efficacy for Arabic speaking skills of participants with regards to certain variables; and presents statistical information. Accordingly, we came to the conclusion that no statistically significant difference was found with regards to perceptions of self-efficacy for Arabic speaking skills between female and male students while perceptions of self-efficacy regarding Arabic speaking skills for the participants statistically varied to a significant degree in respect to the variables of age and class level.