Buhârî’nin es-Sahih isimli eserine sadece sahih hadisleri aldığını beyan etmesine rağmen, içindeki pek çok hadis ravisinin eleştirildiği bilinmektedir. İbn Hacer ise es-Sahih’e yazdığı şerhi Fethu’l-Bârî ve bunun mukaddimesi olan Hedyu’s-Sârî’ isimli eserlerinde, eleştirilen pek çok Buhari ravisini savunmuştur. Bu makalenin konusu, İbn Hacer’in Hedyu’s-Sârî isimli eserinde savunduğu, yalancılıkla itham edilen Buhârî ravileridir. Makale, hem İbn Hacer’in bu eserdeki ilgili ravileri savunmada kullandığı metot ve argümanları, hem de ilgili raviler hakkındaki diğer münekkitlerin görüşlerini içermektedir. Bu görüşler karşılaştırmalı bir yöntemle değerlendirilmiştir. İbn Hacer’in ilgili ravileri değerlendirmedeki tutumu incelenmiştir. Ayrıca bu ravilerden haksız yere eleştirilen ya da savunulması zor olanların bulunup bulunmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Yaptığımız incelemede on bir Buhari ravisinin yalancılıkla itham edildiği görülmüştür. Bu ravilerden iki tanesi pek çok münekkide göre yalancıdır; hadislerine asla güvenilmez. Bu ikisinin yalancı olduğunu İbn Hacer de kabul etmektedir. İki ravi, bazı münekkitlerin kişisel düşmanlık, mezhep taassubu nedeniyle yalancılıkla itham edilmiştir. Bir ravi de isim karışıklığı nedeniyle yalancı sayılmıştır. Bu üç ravi pek çok münekkide göre oldukça güvenilir ravilerdir. Diğer ravilerin yalancı olduklarına dair yeterli delil bulunmamaktadır. Ancak bu ravilerin, hata, unutma, karıştırma, bunama, yalancı veya güvenilir olmayan ravilerden hadis alma gibi kusurları bulunmaktadır. Bu ravilerin rivayetleri klasik hadis usulü kurallarına göre sahih sayılmamaktadır. Bunun anlamı ise Buhârî’nin es-Sahîh isimli eserinde zayıf rivayetlerin de bulunduğudur.

Although Bukhari declared that he only had included authentic hadiths in Sahih al-Bukhari, it is known that many of the narrators of hadith have been criticized. However, Ibn Hajar stood up for the most of the Bukhari’s narrators in his book which is called Fathul Bari Sharah Sahih al-Buhari and it’s introduction Hedyu al-Sari. The subject of this article is the Bukhari’s narrators who are accused of lying and who are defended by Ibn Hajar in his book Fathul Bari Sharah Sahih al-Buhari. This article includes both İbn Hajar’s methods and arguments that he used on defending these narrators and other critics’s opinions about them. These opinions have been discussed with a comparative method. Ibn Hajar’s attitude toward these narrators is studied. Also, it was analyzed to find whether any of the narrators were unfairly criticized or not and to detect if there was anyone who is hard to advocate for. The investigation we conducted showed us that eleven narrators of Bukhari were accused of lying. According to many critics, two of these narrators are liars; their hadiths can never be trusted. Ibn Hajar also accepted that these two are liars. Two narrators are accused of lying because of sectarian bigotry, personal enmity of some critic. Another narrator is accused of lying due to name similarity. These three narrators are very trusted by many critics. There is not enough evidence on whether the other narrators are liars too. However, they have flaws such as making mistakes, forgetfulness, confusion, dementia, taking hadiths from untrustworthy or lying narrators. These narrators’s stories are not considered authentic according to classic hadith rules. This means there are also weak hadiths in Sahih al-Bukhari.