Necip Fazıl Kısakürek, çok yönlü sanatçılardan biridir. Şair, yazar ve fikir adamı olarak şiirleri, roman, hikâye, tiyatro ve düşünce yazıları ile Türk edebiyatında yer alır. Bu çalışmada tiyatro eserlerindeki medya eleştirisi ele alınacaktır. Necip Fazıl Kısakürek’e göre tiyatro sanat dalları içindeki en büyük keşiftir. Tiyatro etkili ve üstün bir anlatma aracıdır. Kendi fikirlerini ve davasını anlatmak için tiyatronun çok etkili bir araç olduğuna inanır. Şiir, roman, makale ve konferanslarında dile getirdiği sosyal meselelere dair fikirlerini; tiyatrolarında, tiyatro türünün sunduğu imkânlar çerçevesinde ifade eder. Toplumsal sorunları anlatmak için gazete, sinema ve radyoyu da tiyatro kadar etkili ve güçlü bir araç olarak kabul eder. Türk basınına yönelik eleştirilerini “Bir Adam Yaratmak” (1937), “Reis Bey” (1960), “Püf Noktası”(2000) adlı tiyatrolarında dile getirir. Fikir ve dava aracı olması gereken gazete Türk basınında kâr aracı olarak görülür. Daha fazla satış yapmak için insan hayatına, mahremiyetine önem verilmez. Namus, şeref, onur gibi değerler yok sayılır. Özellikle sanatçıların hayatlarındaki en mahrem konuları anlatmak gazetelerin hakkı sayılır. Merak uyandıran ve satışı artıran magazin haberleri sürekli gündemde tutulur. Gazeteciler; amaçlarına ulaşmak, istedikleri cevapları alabilmek için her yolu denerler. Güvenilmezlerdir. Okuyucularını tanımazlar, onları kendi görmek istedikleri gibi görürler. Gazeteler siyasî güçlerin emrine göre iş yapmaktadırlar.

Necip Fazıl Kısakürek is an artist who has own characteristics. He has his unique place in Turkish Literature with his poems, novels, stories, theatres and philosophical texts as poet, writer and philosopher. This study will examine his media critics in his theatre works. According to Necip Fazıl Kısakürek, theatre is the greatest creation among the other art branches. It is an effective and excellent means of narration. He believes that the theater is a very strong mean to explain his thoughts and the cases. He tells his thoughts about the social matters he touched in his poems, novels and his speeches by using theater as a mean within the limits of theater provide to him. Necip Fazıl accepts also newspaper, cinema and radio as effective and powerful means as much as theatre to point out social and political issues of daily life. He makes these criticisms in his theater works “Bir Adam Yaratmak”, “Reis Bey”, “Püf Noktası”. He criticizes Turkish media because Turkish media accepts newspaper as a commercial activity rather than a mean for thoughts and the cases. In order to get more profit it does not respect human life and privacy; values such as decency, honor, self-respect, privacy and holiness do not exist for Turkish media. They believe that they have the rights to write even the most private matter in the lives of especially artists. They keep magazine news as headlines for days as these are interesting and they also increase the circulation. They try every possible ways to collect information they need and to make up news that serve their aims. Therefore there cannot be a friend from journalists. They do not know who their readers are. They see them as they wish to see. They use the power (newspaper) in their hands as they wish. They serve political power in charge.