Bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinde; Temel Benlik Değerlendirmesi ve Başa Çıkma Stratejilerinin, psikolojik sağlamlığı yordayıp yordamadığının incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubu tesadüfî küme örnekleme yöntemi ile seçilen ve araştırmaya gönüllü olarak katılan, 2015 -2016 Eğitim Öğretim Yılı, I.Döneminde, Düzce Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nin değişik bölümlerinde ve Düzce Sağlık Yüksek Okulu Sosyal Hizmetler Bölümünde eğitim gören, 65 erkek, 156 kız olmak üzere toplam 221 üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Birinci sınıfa devam eden 75, ikinci sınıf öğrencisi 65, üçüncü sınıf öğrencisi 43 ve dördüncü sınıfa devam eden öğrenci sayısı ise 38’dir.Araştırmada veri toplama aracı olarak; Temel Benlik Değerlendirmesi Ölçeği, Başa Çıkma Stilleri Ölçeği-Kısa Formu, Çocuk ve Ergen Psikolojik Sağlamlık Ölçeği- Türkçe Formu ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde, Temel Benlik Değerlendirmesi ve Başa Çıkma Stratejilerinin psikolojik sağlamlığı yordayıp yordamadığının belirlenmesinde, regresyon analizi tekniği kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucunda, Temel Benlik Değerlendirmesi ve Başa Çıkma Stratejileri ile psikolojik sağlamlık arasında orta düzeyde ve anlamlı ilişkilerin olduğu gözlenmiştir. Başa Çıkma Stratejileri ve Temel Benlik Değerlendirme birlikte, psikolojik sağlamlıktaki toplam varyansın yaklaşık % 24’ünü açıklamaktadır. Standardize edilmiş regresyon katsayısına (ß) göre, yordayıcı değişkenlerin Psikolojik sağlamlılık üzerindeki önem sırası, Temel benlik değerlendirmesi ve Başa çıkma stratejileri şeklindedir. Regresyon katsayısının anlamlığına ilişkin t-testi sonuçları incelendiğinde, Temel Benlik Değerlendirmesi ve Baş Çıkma Stratejilerinin Psikolojik sağlamlılık üzerinde anlamlı bir yordayıcı olduğu görülmektedir.

In this study, it is aimed to determine whether core self evaluations and coping strategies predict psychological resilience or not. This study was carried out in accordance with relational survey model. The study group includes the university students of Duzce University’s (Turkey) different classes of Faculty of Education, Health Faculty at the first semestr of 2015-2016 academic year. The study group contains the students with age ranges from 17-21, 65 of whom are males,156 of whom are females, 221 in total, selected with cluster sampling method randomly and participate in the study voluntarily. The Core -Self Evaluations Scale, Cope Inventory –Short Form, Child and Youth Resilience Measure –Turkish Form and The Personal Information form was used to collect data for the current study. In order to determine whether core self evaluations and coping strategies predict psychological resilience or not, regression analysis was conducted. The results of which indicate that Core Self Evaluations and coping styles have a significant predicting role on psychological resilience. Core Self Evaluations and Coping strategies clarify 24 % of variance in psychological resilience. According to the standardized coefficient of regression (β), the ranking of variables on the psychological resilience as their importance is firstly core self evaluations and then coping styles.