İnsan yaşamı öngörülemez düşman güçlere karşı bir mücadeledir, denizde gemi tıpkı toplum gibi çeşitli tehditler altında sürdürülen bir düzendir. İnsanoğlu beklenilmeyen bir tehlikeyle karşı karşıya geldiğinde, özellikle denizde, psikolojisi doğrudan etkilenir ve değişir. Bu farklılaşma davranışlarına yansır. Deniz, hem Herman Melville’in romanı Moby Dick’te hem de Joseph Conrad’ın öyküsü “Tayfun”da hikâyenin geçtiği yerdir. Her iki yazar denizi insan doğasını irdelemek için kullanır: doğanın salt kötülüğü, vahşi gücü ve acımasızlığı karşısında insanın yalnızlığı, çaresizliği ve yetersizliği. Melville’in ve Conrad’ın eserlerinin okura insanoğlunun önemli ruhsal içgörüsünü fark etme olanağı sağlaması eserlere kaçınılmaz ve sürükleyici bir tuhaflık katmaktadır. Her iki yazar okuru ana karakterlerin, endişe ve mutsuzluğun etrafını sardığı yolcuların, hassas zihinsel dünyalarına davet eder. Melville’in Moby Dick ve Conrad’ın “Tayfun” adlı eserleri ana karakterlerin düşüşünü gösterdiği için trajedinin iyi örneklerindendir. Trajedi genellikle kahramanın toplumdan uzak kalarak yalnız kalması üzerine kuruludur. Bu iki eserdeki aşina olunan “dünyalar”dan başka, çoğunlukla doğal güçler tarafından yönetilen bir ortamda yalnızlık teması üzerinde durularak bu makale doğanın gerçekliği karşısında karakterlerin değişen psikolojisini inceleyecektir. Bir diğer ifadeyle bu makale duygusal yoğunluğun, kırılmaların, tutkuların, korkuların ve öfkelerin insan doğasının önemli temel unsurları olduğunu göstermeye çalışacaktır. Melville’in ve Conrad’ın düşmanca çevrelerdeki insan doğası çalışmalarının bu tür karşılaştırmalı bir analizi şöyle bir gerçeği ortaya çıkarmaktadır: Melville’in sözleriyle “edebiyat … yine de duygusal bir bağ kurduğumuz başka bir dünya sunar.”

Human life is a struggle against unpredictable hostile forces, the ship at sea is a kind of threatened and hazardously maintained order, like society. When a human being confronts an unexpected danger, especially at the sea, his psychology is directly affected and changes. This differentiation is reflected in his behaviour. Sea supplies the setting for both Herman Melville’s novel Moby Dick and Joseph Conrad’s short story “Typhoon”. Both writers use sea in revealing human nature: man’s solitude, desperateness, and deficiency in the face of pure evil, brute force and cruelty of nature. There is an inescapable and fascinating strangeness about Melville’s and Conrad’s writing as their works make the readers see the considerable psychological insight of human beings. Both authors introduce the reader to the fragile mental worlds of their protagonists: the angst-ridden voyagers. Melville’s Moby Dick and Conrad’s “Typhoon” are among the great examples of tragedy as they show the downfall of the protagonists. Tragedy often involves the theme of isolation in which a hero becomes isolated from the community. By focusing on the theme of isolation in environments predominantly governed by natural forces or “worlds” other than the familiar ones in these two works, the article will examine the characters’ changing psychology in the face of reality of nature; that is, the article will attempt to show that emotional intensity, resentments, desires, fears and rage to be all significant key facts of human nature. Such a comparative analysis of Melville’s and Conrad’s study of human nature in hostile environments reveals the fact that, in Melville’s words, “fiction …. present(s) another world, and yet one to which we feel the tie”.