Yüklem-nesne ilişkisini gösteren geçişsizlik-geçişlilik, eylemde doğuştan var olan nitelikler olduğundan sözlüksel bir ayrım olarak ele alınmalıdır. Eylemin yaptığı işten etkilenen dil birimleri, sadece {-I} / {-Ø} ekleriyle kullanıma çıkmadığı gibi {-I} / {-Ø} ekleriyle çekimlenen her ad ya da zamir de işten etkileneni göstermez. Geçişlilikten söz edebilmek için nesnenin yüzey yapıda bulunması, zorunlu değildir. Geçişli bir eylem de işten etkilenenin metin dışında tutulmasını gerektirebilir. Buna eylemin aldığı çatı ekleri yol açar. {-l}, {-n}, {-ş} ekleri, getirildikleri eylemde (işteş-geçişi, dönüşlü-geçişli) hareketten etkileneni metin dışında tutma, belirsizleştirme işlevini üstlenirler. Özne-yüklem ilişkilerini düzenleyen {-t}, {-r}, {-DIr} eklerine geçişlilik eki demek doğru değildir çünkü bu ekler, cümlede yaptıranın yanı sıra bir de yapanın olmasını kaçınılmaz kılar. Anlam bilimsel roller bir eylemi ya da yüklemi üyelerine bağlayan anlamsal ilişkilerdir. Eylem anlamından türeyen anlam bilimsel roller, katılanların yüklendiği anlamsal işlevleri ifade eder. Dolayısıyla yüklem denetimindeki cümleye hangi ögenin hangi eklerle gireceği anlambilimsel, sözdizimsel ve edmbilimsel kurallarla belirlenir. Durum kuramının baskın olduğu Türkçede, kurgu farklılaşsa da dizgedeki bir dilbiriminin öge olarak hangi dilbilgisel rolü üstlendiği durum ekleri aracılığıyla belirlenebilir. Eylemden etkileneni gösteren dilbirimine de tüm ögeler gibi durum ekleriyle nesne görevi yüklenir. Eylemin yaptığı işten etkilen konumundaki dil biriminin hangi durum ekini aldığı önemli olmamalı. Nesne, geleneksel dilbilgisinin alışık olduğu durum belirticilerinin dışında başka durum belirticileriyle de kodlanabilir. Hangi ad işletme ekiyle çekimlenirse çekimlensin işten etkilenen yani nesne alan eylemler geçişli sayılmalı. {-DAn}, {-A} eki, {-DA} {-lA} eklerini alan adlar / zamirler nesne görevini üstlendiklerinde bunları alan eylemler geçişli sayılmalıdır.

Transivity - intransivity showing the predicate-object relations, should be taken as a lexical distinction because the existing innate qualities in verb. Language units that are affected by the action done by verb, neither just used with {-I} / {-Ø} suffixes nor show every noun and pronoun conjugated with {-I} / {-Ø} suffixes affected by action. The surface structure of the object is not required to mention from transivity. Transitive verb also necessitates the exclusion of text of unit affected by the action. Voice suffixes taken by verb lead to this. {-l}, {-n}, {-ş} suffixes undertake the function of obscuring and excluding text to unit affected by the action. To call as transitive suffixes to {-t}, {-r}, {-DIr} suffixes organizing subject-predicate relation is not true, because this suffixes require existing both causer and doer in sentence. Semantic roles are semantic relations linking their members to a predicate or verb. Semantic roles derived from verb meaning, express semantic function the participants are installed. Therefore, into sentence in control of predicate which that element which will come with suffixes is determined by semantic, syntactic and pragmatic rules. In Turkish is that dominant theory of the case, even though the different construct, which undertaken grammatical role element as that a language unit in system, determined through case suffixes. It is undertaken the object task with case suffixes to also language unit showing element affected by verb, like all elements. It should not matter, which received case suffixes of language units that are affected by the action done by verb. Object is also coded other case indices expect common case indices of traditional grammar. Verbs affected by action / received object, should be considered transitive whichever conjugate by noun conjugation suffixes. Verbs received these suffixes, should be transitive when nouns / pronouns received {-DAn}, {-A}, {-DA} {-lA} suffixes undertake the object task.