Yazın alanında Türkçenin kimi diller gibi çift nesneli bir dil olduğu ileri sürülür. Ancak istem dil bilgisi açısından Türkçe bir cümlede iki ayrı nesnenin gerçekleşmesi mümkün değildir. Çift nesneli görünen Türkçe yapılar ne söz dizimsel ne anlam bilimsel açıdan gerçek çift nesneli yapılara benzer. Bu yapılar başka yapılardan türemiştir. Çift nesneli görünen yapılar iç cümlenin öznesinin ana cümlenin nesnesine yükseltilmesiyle oluşan küçük cümleciklere dayanır. Küçük cümleciğin yüklemi ana cümlenin fiiliyle söz dizimsel isim-eylem birleşmesine maruz kalarak yeni bir söz dizimsel oluşum geçirir. Bu söz dizimsel oluşumda küçük cümleciğin yüklemi fiil tamamlayıcısı adı verilen söz dizimsel bir unsura dönüşür. Fiil tamamlayıcılı yapıların ettirgenleştirme işlevi olduğu ve çoğunlukla bilişsel fiillerin söz dizimsel çevresinde gerçekleştiği görülür.
In the literature it has been asserted that Turkish is double objects language. However, it is impossible that double objects takes place in Turkish sentence in terms of valency grammar. Constructions appearing double objects similar to true double object constructions in terms of neither syntactic or semantic. These constructions transfrom from other constructions. Constructions appearing double objects is based on small clause in which the subject of inner clause is raised to object of sentence. Predicate of small clause is exposed to noun incorporation with verb of sentence and turns into a new syntactic formation. In this syntactic formation predicate of small clause gives way to syntactic element called verb modifier. It has been understood that the verb modifier constructions are function of causativisation and take place commonly synatactic environment of cognitive verbs.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
