Duyguları ifade etme güçlüğü olarak bilinen aleksitimik özellikleri ölçmek için Türkiye’deki çocuklara yönelik bir ölçme aracı bulunmaması bu araştırmanın en önemli gerekçesini oluşturmuştur. Çalışmanın temel amacı, aleksitimik özellikleri ölçen ve orijinali Rieffe, Oosterveld ve Terwogt (2006) tarafından geliştirilmiş Çocuklar için Aleksitimi Ölçeği’ni (ÇAÖ) Türk dili ve kültürüne uyarlamak ve ölçeğin geçerlik ve güvenirlik çalışmalarını yapmaktır. Araştırmanın örneklemini bir orta Anadolu ilinin merkez ve ilçelerinde hizmet veren ortaokullar da öğrenime devam eden 6. ve 7. sınıf öğrencilerden kolayda örneklem yolu ile seçilen 242 kız ve 258 erkek üzere toplam 500 öğrenci oluşturmaktadır. Çeviri ve geri-çeviri çalışması sonucunda ve uzman görüşleri ışığında ölçek maddelerinin Türkçe çevirilerinin İngilizce özgün maddelerle yüksek düzeyde benzeştiği, dil geçerliliğinin yüksek olduğu anlaşılmıştır. Ölçeğin gerçeklik çalışması için yapılan doğrulayıcı faktör analizinde Kay Kare testi sonucu statiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=.88) Ayrıca doğrulayıcı faktör analizi sonucunda orijinal Toranto Aleksimi Ölçeğinde olduğu Çocuklar İçin Aleksitimi Ölçeğinin üç faktörlü yapıda olduğu doğrulanmış olup kabul edilebilir düzeyde uyum indeksi değerleri elde edilmiştir. ( RMSEA= .046, x² /sd=2,44) Analizler sonucunda tüm madde yük değerlerinin .40’ın üzerinde olduğu anlaşılmıştır. Yordama geçerliği için yapılan analiz sonucunda ise Çocuklar İçin Aleksitimi Ölçeği ile Kısa Semptom Tarama Envanteri ve Ruh Hali Ölçekleri arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir. Ölçeğin güvenirliği için yapılan Coranbach alfa iç tutarlılık katsayısı .57 olarak tespit edilmiş olup ölçek maddeleri arasındaki korelasyon değerlerinin .40 ve üzerinde olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak ÇAÖ’nün Türkiye’deki çocukların aleksitimik özelliklerini ölçmede geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu söylenebilir.

The main motive behind this study is the lack of measures in Turkey assessing the childhood traits of alexithymia which is known as difficulty of expressing emotions. The aim of the study is to adapt the Rieffe, Oosterveld and Terwogt’s (2006) “Alexithymia Questionnaire for Children” into Turkish language and culture and to perform the scale’s reliability and validity analyses. The sample of the study was determined by convenience sampling technique and was composed of a total of 500 students, 242 female and 258 male sixth and seventh graders in a Central Anatolian city. As a result of translation and back-translation process and in the light of experts’ opinions, it was determined that the translated items showed high similarity with the original ones and the linguistic validity was high. As part of the validity study, a confirmatory factor analysis was conducted and the result of Chi-Square test was found to be statistically significant (p=.88). Also, the confirmatory factor analysis showed that the three factors were consonant with the original structure and acceptable levels of fit indexes were determined ( RMSEA= .046, x² /sd=2,44). The analyses demonstrated that all of the item loadings were above .40. The analysis of the predictive validity showed a positive and significant correlation between Alexithymia Questionnaire for Children, the Brief Symptom Inventory and Mood Scales. The Cronbach Alpha internal-consistency coefficient was found to be .57 and the correlations among the items were above .40. In conclusion, the Turkish version of Alexithymia Questionnaire for Children can be said to be valid and reliable scale in measuring the Alexithymic traits of children in Turkey.