Sosyal ve siyasal şartlar ülkelerin politikalarını belirlemedeki en önemli etkenlerdendir. Doğal olarak iç unsurlara bağlı bu öğeler baskı unsurları tarafından çeşitli düzenlemelerin yapılmasını zorunlu kılabilir. Gerek iç siyaset gerekse de dış baskı gruplarının ülke politikalarına karşı tavır değişikliğine yönelik baskıları ülke içindekiler ve iktidarlar açısından istenilen durumdan uzak olabilmektedir. Türkiye Cumhuriyeti’nin politikası çeşitli kaynaklarda iddia edildiği gibi Türklük vurgusundan ziyade yurttaşlık bilinci çerçevesindedir. Her ne kadar yönetici kadronun büyük bir kesiminin iki binli yıllara kadarki sürede İttihat ve Terakki söylemine sahip olduğu ön görülse de imparatorluk kültürü içerisinde yetişmiş olan kadrolar, yeni kurulan Cumhuriyet içerisinde yaşamayı tercih eden farklı kitleleri ötekileştirmeden bir üst kimlik olarak Türk ve Türkiyelilik bilinci oluşturmaya çalışmıştır. Ancak oldukça küçük gruplardan biri olan ve genel anlamda “Çingene” olarak bilinen Poşa’ların kimliği, tarihçesi ve kültürel kabulleri doğrultusunda elde detaylı veri bulma imkânı yoktur. Yakın dönemlerde gerçekleştirilen politik tavır değişiklikleri ülke vatandaşlığı kapsamında toplumla barışık ve birleşik bir tavır içerisinde olmaya çalışan Poşa’lar açısından memnuniyetsiz bir ortam doğurmaktadır. Hakkında çalışma yapılan kişilerin rahatsızlıkları ve yılların getirdiği kültürel ortaklığın sıfırlanması/sıfırlandırılmasına yönelik söylem ve açıklamalar küçük yerleşim merkezlerinde onlarca yılın getirdiği birlik duygusunu ortadan kaldırmakta ve ayrışmaya yol açmaktadır. Birey ve kimlik hakları adına yapılan çalışmalar aslında bireysel hakların sosyal anlamda gasp edilmesine yol açarak sosyal uyumun kaldırılmasına yol açacaktır. Yaşanan süreç ilerleyen yıllarda farklı ayrıştırıcılıkların ve siyasal söylemlerin doğumuna olanak tanıyacaktır. Türkiye’nin bulunduğu tarihsel, sosyolojik ve kültürel konum bu söylem ve uygulamaların ifade ve icra edilmesi öncesinde irdelenmesi gereken farklı öğelerin bulunduğunu göstermiştir.

Social and political conditions are two of the most important factors determining the country’s policies. The policies naturally depending on domestic elements compel us to do some regulations as a result of various pressure groups. The pressure of changing attitude towards the country’s policies by both home politics and external pressure groups can be far from what the people in the country and the administration want. The Turkish Republic policy is not related with being a Turk as claimed in certain literatures but in the framework of being a nationality. The staff grown up in the culture of empire tried to raise the consciousness of being a Turk or a citizen of Turkey as a prior identity without othering the different masses who preferred to live in the newly-founded Turkish Republic even though most of the managerial staff have been anticipated to have the expression of Committee of Union and Progress until the years 2000s. However, it is impossible to find detailed information about the history, cultural acceptance and the identity of the “Poshas”, a fairly small group called “Gypsy” in general. The political attitude changes held recently have brought about a displeasure environment for the “Poshas”, who try to be in a peaceful and co-operative manner towards the rest of the people in the country. The decline in the cultural unity and their personal unrest manners on the survey comes with the expressions and statements and annihilates the feeling of unity of decades in small towns. The studies on i