Bu araştırmada, BM Genel Sekreteri’nin Kıbrıs’a ilişkin iyi niyet misyonu ve bununla ilgili birtakım kararlar ele alınmıştır. Bundan hareketle araştırmada, BM Genel Sekreteri’nin iyi niyet misyonunun ne olduğu, uygulamadaki değişiklikleri ve buna dair alınan birtakım kararların analizleri yapılarak incelenmesi amaçlanmıştır. Aslında Kıbrıs sorununun BM çerçevesinde barışçı, hakça ve kalıcı bir çözüme kavuşturulmasıyla ilgili çabalar, her iki tarafa da geniş manevra sahası sağlamıştır. Her şeyden önce 1974’ten sonra konuya doğrudan müdahil olan taraflar daha rahat hareket etme şansını elde etmişlerdir. Bu rahatlık, çatışma alanını ve şiddetini daha da artırmıştır. Bu tehlikeli durum, sadece adadaki Kıbrıs Türk ve Rum halklarını etkilemiş, Türkiye ve Yunanistan’ın da bu meseleye katılmasına neden olmuştur. Özellikle BM’nin Kıbrıs’ta ‘barışçı çözümsüzlükten’, ‘barışçı çözüme’ ulaşmadaki başarısızlığı bu yönü ile dikkat çekicidir. Zira taraflar, BM platformunu kalıcı bir çözüme ulaşmak yerine, karşı tarafı yenilgiye uğratmak için kullanmışlardır. Bu koşullar sürdükçe, Gali ve Annan gibi iddialı Genel Sekreterlerin bu sorunu kolayca çözemeyeceği ortadadır. Bundan hareketle Genel Sekreter’in belirlenen yetkileri, iki yönden incelenmesi gerekmiştir. Bunlardan birincisi, Genel Sekreter’in Güvenlik Konseyi’nden aldığı yetkileri, Kıbrıs’ta iki ayrı egemen toplumun mevcudiyetinin tanınmasına yönelik bir zemin üzerinde kullanılıp kullanılamadığı, diğeri de Genel Sekreter’in ‘iyi niyet’ misyonunun ‘arabuluculuğa’, daha sonra ‘hakemliğe’ dönüşüp dönüşmediği ve dönüşmüş ise bunun nasıl icra edilip edilemeyeceğinin belirlenmesidir. Bu gerçekten hareketle araştırma, üç ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde BM’nin anlaşmazlıkların çözümü için uyguladığı barışçı yöntemler ele alınmış, ikinci bölümde Genel Sekreteri’nin iyi niyet misyonunun temel özellikleri ve bununla ilgili alınan birtakım kararların analitik değerlendirmesi yapılmış, üçüncü ve son bölümde ise BM Genel Sekreterliği’nin Kıbrıs meselesindeki tavrının nedenleri ve sonuçları değerlendirilmiştir.

In this research, the goodwill mission of the UN’s Secretary-General on Cyprus and various resolutions concerning this have been addressed. From this point of view, the purpose has been to observe what the goodwill mission of the UN Secretary-General is, changes in its application and various resolutions concerning this by analyzing them. Actually, efforts towards causing the Cyprus issue to reach a peaceful, just and permanent solution within the UN framework have created a wide area of maneuver for both sides. Before everything else, the parties directly participating in the issue after 1974 have obtained the opportunity to act with more ease. This ease has further increased the area and intensity of the conflict. This dangerous situation has not only affected the Cypriot Turkish and Greek communities on the island, but has also caused Turkey and Greece to get involved in the conflict. In particular, the UN's failure to reach a ‘peaceful solution’ from a ‘peaceful lack of solution’ draws attention in this aspect, because rather than using the UN platform to obtain a permanent solution, the parties have used it for the purpose of defeating the opposite side. As long as these conditions continue, it is obvious that ambitious Secretary-Generals like Ghali and Annan will not be able to easily resolve this issue. Based on this, it is necessary to observe the identified authorities of the Secretary-General from two sides. The first is whether or not the authorities assumed by the Secretary-General from the Security Council can be used on a basis directed towards recognizing the presence of the two separate sovereign communities in Cyprus, while the other is whether or not the ‘goodwill’ mission of the Secretary-General transforms into ‘mediation’ and later on into ‘arbitration’ and if it has transformed, to determine how this could or could not be performed. Based on this fact, this research consists of three main sections. In the first section, the peaceful methods performed by the UN for the resolution of disagreements have been addressed, in the second section the main characteristics of the goodwill mission of the Secretary-General and an analytical evaluation of various resolutions adopted concerning this has been made and in the third and final section the reasons and consequences of the UN Secretary-General's stance towards the Cyprus issue have been assessed.