İnsanların kentlerin yaşam karmaşasından kurtulma ve daha rahat bir konuta sahip olma isteği, birçok rekreasyonel faaliyete imkân sağlayan kıyı alanlarının ikinci konutlarla dolmasına ve kıyı jeomorfolojinin bozulmasına neden olmaktadır. 1950’li yıllardan sonra, Ege ve Akdeniz kıyıları başta olmak üzere Marmara Denizi kıyılarında ikinci konutların sayısı hızlı bir artış göstermiştir. 1980’li yıllardan sonra kıyı turizminin teşvik edilmesiyle birlikte birçok kıyı alanı yapılaşma, doğal ve görsel kirlenme sorunu ile karşı karşıya kalmıştır. Son yıllarda kıyılara yönelik kanunların çıkarılması kısmen de olsa kıyı konutlarının yapımına sınırlandırmalar getirse de kanunların uygulanmasında çıkan sorunlar ve çelişkiler, mevcut kanunların tam olarak uygulanamaması gibi nedenlerle kıyılardaki konutların çevreye zarar verecek ölçüde artışına engel olunamamıştır. Bunun sonucunda Bursa ilinin kıyı ilçelerinde (Gemlik, Osmangazi, Mudanya, Karacabey) nüfus, 1980 yılında 145.050 iken, 1990 yılında 510.902’ye, 2013 yılında ise 700.649’a yükselmiştir. Artan nüfus ile birlikte kıyıda bulunan tarım ve orman alanlarının büyük bir bölümü de tatil siteleri ve ikinci konutlarla doldurulmuştur. Yaz aylarında eklenen turist nüfusu da göz önüne alındığında, il kıyılarının doğal ve jeomorfolojik yapısı üzerinde önemli bir baskı olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu nedenle bu çalışmada Türkiye’nin kuzeybatısında ve Marmara Denizi’nin güneydoğusunda yaklaşık 10500 km² yüzölçümü ve 124 km kıyı uzunluğuna sahip olan Bursa ili kıyılarında tatil konutlarının kendilerini kıyıya çeken kaynakları nasıl yok ettiği ve kıyı jeomorfolojisine olan etkileri tespit edilerek, henüz bu konutlara açılmamış kıyılar için etkilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Geri kazanılması mümkün olmayan bu şekiller turizmin de doğal kaynakları niteliğinde olduğundan doğa anıtları olarak koruma altına alınması ve Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yasası kapsamına kıyı jeomorfolojisine ait şekiller de eklenip doğal sit alanı olarak korunması gerekmektedir.

The desire of people to escape from the urban chaos and have a more comfortable housing lead to the deterioration of coastal geomorphology and filling coastal areas, which offer opportunity for many recreational activities, with second housings. There has been a rapid increase at the number of second housings at the coasts of Aegean Sea and Mediterranean Sea as well as the Marmara Sea since 1950s. The promotion of tourism after 1980s paved the way for the housing and natural and visual pollution in many coastal areas. Although the recent laws regarding the coasts limits coastal construction to some extent, the increase of coastal buildings in a way to harm the environment has not been prevented for many reasons such as issues and conflicts related to the implementation of laws. This study detects effects of second housing and touristic constructions in Bursa coasts located at the south of the Marmara Sea on the coastal geomorphology and sets forth these effects for the coasts that are yet to be allowed for housing.