Abdî mahlasıyla şiirler söylemiş olan Subhizâde Abdullah Efendi, XVIII. yüzyıl şairlerindendir. Şair bir ailenin ferdi olan Abdî Efendi, İstanbul’da doğmuştur. Abdî’nin babası Feyzullah Feyzî, dedesi Subhî Ahmet ve oğlu Ali Necip de şairdir. Abdî Efendi hakkında çok az kaynakta muhtasar bilgi bulunmaktadır. Bu kaynaklarda şairin doğum tarihi zikredilmezken, ölüm tarihi hakkında da 1761 ve 1763 olmak üzere iki rivâyet bulunmaktadır. Şairin babası Feyzullah Feyzî, Türk Edebiyatının son hamsesini yazmıştır. Abdî’nin dedesi de dîvân sahibi bir şairdir. Klâsik Şiire hakimiyetiyle tanınan şair, tezkirelerde bilgili, kültürlü bir aile olarak tanımlanan bir ailenin ferdidir. Meslek hayatında da babasının ve dedesinin yolunu takip eden Abdî Efendi, ruznamçecilik, maliye tezkereciliği ve yeniçeri katipliği yaparak 1758 tarihinde sadaret kethüdası olmuştur. Bu vazifeden azledilerek ayrılan Abdî Efendi, 1761’de (H. 1175) vefat etmiştir. Şair, Eyüp Kabristanı’nda metfundur. Abdî Efendi’nin şiirlerinde özellikle Nedim tarzı bir mecaz, mana ve söyleyiş vardır. Şiirlerinde dönemin mahallileşme akımının tesiriyle Türkçe redifler ve kafiyeler dikkati çeker. Bu rediflerin de genellikle fiil kökenli olması şairin şiirlerine farklı bir söyleyiş kazandırmıştır. Bu özellikleriyle şair dönemin meşhur şairleri arasındadır. Kaynaklarda şairin nesir türünde de eserlerinin olduğu ve bunların çok beğenildiği söyleniyorsa da bu çalışmalara günümüzde henüz ulaşılamamıştır. Abdî’nin dîvânında, özellikle tarihler büyük bir yer kaplamaktadır. Nitekim bu tarihlere kaynaklar atıf yapmış ve şairin manzum tarihlerinin değerli bulunduğunu yazmışlardır.

Subhizâde Abdullah Efendi telling poems by the pseudonym “Abdî” was one of the poets living in XVIII. AC. Abdî Efendi who was the member of the family of poet was born in İstanbul. Abdî’s father Feyzullah Feyzî, Abdî’s grandfather Subhî Ahmet and his son Ali Necip were also poets. There is succint knowledges about Abdî Efendi in the contracted sources. In these sources, the birthday of the poet is not mentioned; while there is two different date, 1761 and 1763, about the date of death of him. Poet’s father Feyzullah Feyzî had written the last Hamse of Turkish Literature. Poet’s grandfather was also a poet having a Dîvân. The poet who was known by the mastery on poems was the member of a family known as “learnt and cultured” in the tezkires. Abdî Efendi who was following the way of his father and grandfather in poems, before he had been the ministery of the Interior in 1758, he worked in Treasury Board and in The Secretary of Janissary. He was banished from this job and then he was dead in 1761. Poet was buried in Eyüp Graveyard. In his poems, metaphors, meanings and style were like Nedim. Turkish redifs and rhymes occuring by the effects of current of localization attract attention. His rhymes that were base on verb bring in a different style. By this features, he was one of the famous poet in his century. Although, in the sources, it was also said that poet had also some proses that was valuable, nowadays, these creations can not be found. In Abdî Dîvân, especially dates take many places. Thus, the sources refer to these dates and also these sources mention that these verses are so valuable.