19. yüzyıl dinamik ve heterojen yapısıyla kendisinden önceki yüzyıllardan ayrılmaktadır. Dünya bu yüzyılda teknolojik ve sosyal değişimleri sıklıkla yaşarken kültürün somut gösterge alanlarından mimaride çok çeşitli, eklektik ve modernizmin başlangıcı sayılabilecek üslupsal yönelimler dikkati çeker. Yüzyılın başlarında romantik, sonlarına doğru modern çizgiye kayan yaklaşımların egemen olduğu bu üsluplar mimaride bir arayış sürecinin parçaları olmalarının yanı sıra modernist sürece geçişte itekleyici görev üstlenirler. Avrupa ülkeleri gibi Osmanlı İmparatorluğu da 19.yy'da modernleşmeye çalışır ve Batılı gelişmiş ülkelerin teknolojik ve askeri seviyesini yakalamak için yoğun bir çabaya girer. Bu çabanın mimari alana sirayet etmesi uzun sürmez. 19.yy'ın Avrupa Sanatı'ndaki çok renkli durumu Osmanlı İmparatorluğu'nun mimarisinde dinamik bir etki yaratır öyle ki Osmanlı Sanat ve Mimarisi farklı bir boyut kazanarak başkalaşır. Bu çalışma 19.yy Osmanlı Sanatı'nda görülen oryantalist yaklaşımları Sirkeci Garı özelinde incelemekte, oryantalist formların kaynaklarını Kuzey Afrika Mağrip kökenine atfeden genel geçer değerlendirmelerden ziyade özellikli olarak bu formları İber Yarımadası'nda gelişmiş olan Endülüs İslam Medeniyeti ile ilişkilendirmektedir. Çalışmada II. Abdülhamid döneminde Alman Mimar August Jachmund tarafından tasarlanan Sirkeci Garı'nın mimari üslubu incelenmekte, bu yapının oryantalist olarak tanımlanan üslubunun Doğu ve Batı sanatının karışımı niteliğindeki Müdeccen üslupla olan kavramsal benzerlikleri mercek altına alınmaktadır.

The 19th century differs with its dynamic and heterogenic structure from the other periods. In this century while the world was experiencing highly technologically and socially important process at the same time architecture, as a concrete demonstration of culture, witnessed to several eclectic and modernist styles. These stylistic approaches, at the early beginning of the 19th century romantic later on turned out to be a modernist, were part of experimentation process in architecture plus they were stimulating forces for modernism. Likewise European countries the Ottomans were trying to be modern and spent lots of effort to catch level of European technological and military aspects. This struggle had affect on architecture. The 19th century’s colorful condition created dynamic consequences over the Ottoman Empire’s architecture even that several reformations made in political, military and social arenas that introduced different dimension to the Ottoman Art and Architecture. This study examines orientailst approach of the 19th century through the case study of Sirkeci Train Station and tries to see connection of these forms with the Islamic Andalusian culture that formed in the Iberian Peninsula rather than North African Maghrep which is a general totalistic approach in the field. Within the study Sirkeci Train Station’s architectural style which was built by August Jachmund in the period of Abdülhamid II, is examined and theoretical connection of this building with the Mudejar style and its similarities were investigated.