Kafiye ve redif şiirde önemli ahenk unsurlarıdır. Divan şiirinde mısra sonlarındaki ses tekrarı (kafiye) ile sağlanan ahengi daha da kuvvetlendirmek için ek, kelime veya kelime grubu şeklindeki söz tekrarlarından (redif) istifade edilmiştir. Kafiye ve redifli mısraların dizilişi, nazım şekillerine göre değişerek, her nazım şeklinin kendine has ritminin oluşmasında etkili olur. Divanlarda redifli şiirlerin sayısı redifsiz olanlardan daha çoktur. En az bir kelimeden oluşan redifler, anlam ilişkisi kurduğu kelimeleri etrafına toplayarak şiirin anlamı üzerinde etkili olur. Bu sebeple Divan şiirinin gelişimini ve şairlerin birbirlerinden etkilenmelerini izleyebilmek için belli rediflerin izini sürmek fayda sağlayacaktır. Bu çalışmada Divan şiirinin temel nazım şekillerinden biri olan gazellerde “garîb” redifinin kullanılışı incelendi. İnceleme, giriş, üç bölüm ve sonuçtan oluşmuştur. Giriş kısmında Divan şiirinde redif kullanımı konusunda bilgi verildi. Redifin ahenk ve anlam üzerindeki etkisi üzerinde duruldu. Birinci bölümde “garîb” redifli gazel yazan şairler ölüm tarihlerine göre sıralandı, gazelleri vezni ve matla beyitleri verilerek tanıtıldı. İkinci bölümde gazeller beyit sayıları, vezinleri, kafiye ve rediflerine göre incelendi. Çizilen tablolarla gazeller arasındaki şeklî benzerlikler gösterildi. Üçüncü bölümde gazeller arasındaki anlam ilişkileri, “garîb” kelimesinin çeşitli anlamları dikkate alınarak üç alt başlık halinde incelendi. İncelemenin genel değerlendirmesi sonuç bölümünde yapıldı..

Redif and rhyme are important elements of harmony in poetry. Repeated sounds (redif) like suffixes, words or word groups are used in order to strength the harmony at the end of the verses in Clasical Turkish Poetry. Alternating the formation of each verse with the rhyme and redif according to versification form is effective on each versification form to has unique ryhme. In poetry boks, poems with redif are more than poems without it. Consisting of at least one word redif are effective over the meaning of the poem when they gather the words they established meaning relationship. For this reason, keeping track of certain redif will benefit in order to monitor the development of Clasical Turkish Poetry and poets and the effects to each other. In this study, the usage of redif “garib” is examined in ghazal which is one of the Clasical Turkish poetry’s basic versification form. Review consist of introduction, three chapters and conclusion. In the introduction part information about redif usage in Clasical Turkish Poetry is given with a focus on the effect of redif on harmony and meaning. In the first chapter, poets who had written ghazals with the redif “garib”, are ordered according to their death dates and their ghazals are introduced by giving meter and first couplet. In the second part ghazals are viewed according to their number of couplets, meter, rhymes and redif. The shape similarity between the ghazals are shown in the tables drawn. In the third section the relationship between the meanings of ghazals are studied in three sub-headings by considering the various meanings of "Garib". Overall assessment is made in the conclusion section of the review.