Dil aileleri sahip oldukları söz dağarcıklarının yanı sıra tipolojik özellikleriyle de birbirlerinden ayrılmaktalar. Bu bağlamda Türkçeyi Hint – Avrupa dillerinden ayıran tipolojik özelliklerden biri Türkçede iyelik eklerinin kullanılmasıdır. Bir Hint – Avrupa dili olarak nitelendirilen Yeni Farsçada da Türkçede olduğu gibi iyelik ekleri kullanılmaktadır. Adların iyelikleri için Yeni Farsçada iyelik eklerinin kullanılması, Farsçanın ait olduğu dil ailesinin tipolojik yapısına aykırı bir durumdur. Bu incelemede art zamanlı ve eş zamanlı yöntemle Eski ve Yeni Hint – Avrupa dilleriyle Yeni Farsçada adların iyelik durumu için kullanılan gramatikal yapılar karşılaştırılmak suretiyle Yeni Farsçanın bu bağlamda yapısal olarak Türkçeye yaklaştığı tespit edilmiştir.
Different language families along with their different lexicons have some typological peculiarities which separate them from each other. In this context, the use of possessive suffixes in Turkish is one of these differentiating peculiarities splitting it from Indo-European languages. Though New Persian is known to be Indo-European, it has possessive suffixes too. Contrary to typological structure of its language family, New Persian uses possessive suffixes in constructing possessive case of nouns. This study, using synchronic and diachronic method, compares the grammatical structures of possessive case for nouns in old and new Indo-European languages with that of New Persian and accounts for the approximation of New Persian to Turkish in this respect.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
