Gazeteler, siyasetten ekonomiye, spordan magazine kadar çok çeşitli haberlerle okurlarını aydınlatmaya çalışmaktadır. Türk basınının anılan alanlara ilişkin zengin bir içerik sunduğu gözlenmektedir. Gazetelerin kültür, sanat ve edebiyata ilişkin haber, yazı ve yorumlarının yeterli, tatmin edici ve bilgilendirici olduğunu söylemek ise mümkün değildir. Gazetelerin kültür, sanat ve edebiyatla ilgili haber, yazı ve yorumlar için ayırdığı alan çok sınırlı ve içerik açısından çok yetersiz kalmaktadır; bu durum ekonomi, siyaset, spor gibi alanlarla karşılaştırınca daha belirgin bir hal almaktadır. Üstelik bazı gazetelerin “kültür-sanat” sayfalarının bulunmadığı ya da bazı günler diğer alanlarla ilgili haberlerin fazlalığı durumunda bu sayfaların iptal edildiği de bilinmektedir. Bu durum, kültür, sanat ve edebiyat ile ilgisi “yüzeysel” olan ortalama gazete okuru için ciddi bir sorundur; bu alanlara ilişkin haber, bilgi ve tartışmaları gazeteler aracılığıyla takip edenler bu imkandan da mahrum kalmaktadır. Bu durum özellikle 1950’li yıllardan sonra daha belirgin bir hale gelmiştir. Gazeteler, gündemin çok dolu olması halinde ilk önce kültür sanat sayfalarını kurban veriyorlar, dokunacakları, kırpacakları ilk sayfalar maalesef kültür sanat sayfaları oluyor. Ayrıca kültür sanat sayfaları düzenleyen gazetecilerin, gazete yönetimi tarafından pek de etkin bir meslek mensubu sayıldığı söylenemez. Bu çalışmada Türk basınını temsilen gazetelerin kültür, sanat ve edebiyatla ilgili sayfaları/haberleri içerik çözümlemesi ve söylem analizi ile tahkik edilmeye ve yukarıda dile getirilen varsayımın doğruluğu sınanmaya çalışılmıştır.

Newspapers try to illuminate readers with a wide variety of news from politics to economy, from sports to magazine. It is observed that Turkish press offers a rich content of the aforementioned areas. However, to say that the news of culture, art and literature, dams and coverages are sufficient, satisfying and informative, is not possible. The area of newspapers spared to news, dams and coverages about culture, art and literature is so limited and inefficient contextually; this case is clarified by comparison with economy, politics, sports. Morever, newspapers has no “culture-art” pages or that pages are canceled in excess of the news about other areas are also knomn. This situation is a serious problem for a average newspaper reader whose relevance is “superficial” with culture, art and literature; and those who follow the news, information and debate relating to these areas, devoid of this oppurtunity. This case has become more apparent especially after the year of 1950. Newspapers, in case of a full agenda, firstly sacrifice their culture and art pages. Unfortunately, the first pages they shorten will be the culture and art pages. In addition, the journalists who regulate the culture and art pages are not considered as active members of a profession by the newspaper management. In this study, the news/pages about culture, art and literature of newspapers representing the Turkish press, will be analyzed by content analysis and discourse analysis and the accuracy will be checked of abovementioned assumption.