Ruhi Bey, Edip Cansever’in “Ben Ruhi Bey Nasılım” başlıklı kitabının ve şiirinin protagonistidir. Fakat onun varlığı, anlatma esasına bağlı tüm edebî türlerde olduğu gibi bu metinde de başka insan ve nesnelerin -eyleyenlerin- varlığıyla anlam kazanmaktadır. Bu nedenle çalışma, protagonist ile yardımcı kahramanların, ayrışan ve örtüşen; fakat birlikte yürüyen tahlillerine odaklıdır. Örtüşen temel rol, şahıs kadrosunun yuvarlandığı boşluk ve içinde taşıdığı yabancılaşma duygusudur. Dünyaya karşı edilgen bir tavır takınma ve yerini bulamama hastalığına dönüşen bu rol, çalışmada varoluşçu felsefenin esasları dikkate alınarak analiz edilmiştir. Bu felsefenin varlığa ve ölüme yüklediği anlam, kadere karşı takındığı tavır, kahramanların kendilerini ve birbirlerini tanıtırken sarf ettikleri sözler merkeze alınarak tahlil edilmiştir. Bu tahliller sık sık varoluşçu düşünürlerin sözleriyle desteklenmiş, varoluşçuluğun Türk kültür ve edebiyatındaki seyri de takibe alınmıştır. Şahıs kadrosu içinde Ruhi Bey’i diğer kahramanlardan ayıran nokta, onun sorgulamaya gitmesi ve sorularına cevap bulabilmesidir. Varoluşçu felsefenin, varlığına anlam yükleyebilen insanda aradığı bu temel özelliği Ruhi Bey, geçmişine sünger çekerek yakalar. Bu nedenle çalışmada -şiirde olduğu gibi- önce “geçmiş” söz konusu olmuştur. Geçmişindeki acıları, bugüne bağlanarak ve ölülerini gömerek örtbas eden Ruhi Bey, bu süreci oldukça sancılı geçirmiştir. Fakat çekilen sancılar sonucu dünyaya gelen çocuk, Ruhi Bey’in yeni ve taze yüzüdür. Bu yüz çalışmada, Edip Cansever’in insan “tek”i ve kalabalıklar hakkındaki düşünceleri ile şekillendirilmiş; çalışma Edip Cansever’in varoluşçuluğu tartışılarak bitirilmiştir.Varılan yargılar Edip Cansever’in şiir-insan ilişkisi üzerine düşündüklerinin somutlanmış olması açısından önemlidir.

Ruhi Bey is the protagonist of Edip Cansver’s poem and the book titled as “Ben Ruhi Bey Nasılım”. But, in this study, his presence finds its meaning with the presence of other people and the objects -activists- as in the all of the other literary works depending on the principle of narration. Therefore, this study focuses on the analyses of the protagonists and supporting characters which are differing or embracing but continuing all together. The basic embracing role is the feel of alienation which the characters’ falling into emptiness and carrying within them. This role that turn into an illness of maintaining a passive attitude towards the world and not being able to find their own place in it is analyzed by paying attention to the principles of existentialist philosophy. The meaning of this philosophy ascribed to existence and death and the attitude towards fate is analyzed by focusing on the words that the characters use to introduce themselves and each other. These analyses are supported with the statements of existentialist philosophers and the presence of existentialism in Turkish culture and literature is strictly followed. The feature differing Ruhi Bey from the other characters is his questioning and finding answers to his questions. Ruhi Bey catches this feature that existentialism requires people to make sense of existence by releasing his past. For this reason, in the study -as it is in the poem- “past” is firstly examined. Ruhi Bey getting rid of his past sorrows by connecting today and burying the dead passed through this process with extensive grief. But the boy who was born because of the pains is Ruhi Bey’s new and fresh face. In this study, this face was constructed with Edip Cansever’s ideas about human “unity” and crowds and this study was completed with discussion of Edip Cansever’s existentialism. The reached judgments at the end of the study are important in terms of concretizing Edip Cansver’s thoughts on the relationship between poetry and human.