Yakınçağlarda bölgelerarası ticaretin önemli bir değişme gösterdiği bilinmektedir. Avrupa’da hızla gelişen endüstrinin talebi sonucu, tarımsal ürünlerin dış ticarete kayması; mal akımı ilişkilerinde ve yönünde önemli bir değişime sebep olmuştur. Bu işleyiş, kendi sistemini de birlikte getirmiştir. XIX. yüzyıl sonunda yeni bir ulaşım teknolojisinin ürünü olan demiryolunun, Osmanlı’ya girişi bu şartlarda gerçekleşmiştir. Sultan II. Abdülhamid’in, Osmanlı Devletinin başına geçtiği dönemde, o güne gelinceye kadarki siyasî, askerî ve iktisadî şartlardan dolayı, devlet bütçesi tükenmiş bir haldeydi. Dolayısıyla belli harcamalardan kesinti yapılsa bile, Avrupa’nın kara ve deniz alanındaki gelişmelerini takip etmek, bu malî durumla imkânsız bir hale gelmişti. Hatta her geçen gün ihtiyaçlar artmakta, açıklar da fazlasıyla artış göstermekteydi. Bu sebeple Osmanlı tebaasının nasıl geliştirileceğini, refah düzeyinin ve saadetinin nasıl değişebileceğini ve memleketin servetinin nasıl artırılabileceği sorularına cevap aramak gerekmekteydi. Bu dönemdeki en önemli meselelerden bir tanesi de ulaşım nakliyesinin oldukça güç şartlarda yapılmasıydı. Halkın elinde bulunan mal ve eşya, fiyatı alındığı yerden, gittiği iskeleye kadar 3-4-5 hatta daha yukarı miktarda pahalıya satılmakta, ancak köylünün eline geçen para bu oranda artış göstermemekteydi. Bu çalışmada II. Abdülhamid döneminde, Selanik-Manastır ve Selanik-İstanbul demiryolları güzergâhları boyunca işletilen bakır, gümüş, zımpara, krom, antimuan gibi çeşitli madenler ve bunlarla ilgili olarak ortaya çıkan çeşitli meseleler ve bunların işleticileri hakkında bilgi verilmiştir. Ayrıca konu haritalarla desteklenmiştir.

Interregional trade indicated a significant change in the modern times. As a result of the demand in agricultural products by steadily improving industry, their transferring to foreign trade led to an important change in terms of product flow relations and ways. This process brought in with its own system. Railway which was a new transportation technology was introduced to the Ottoman under these conditions. When Sultan Abdulhamid II succeeded to the throne of Ottoman Empire, state budget had been exhausted because of political, military and economical conditions until that day. Therefore, despite restraints in some expenses, it was impossible to follow developments in terrestrial and naval fields by means of this kind of economical conditions. Moreover, there was an increase in needs and deficiencies day by day. Then, it was supposed to answer such questions as how to improve the Ottoman citizens and how to prosper the state. One of the most important problems in this period was that transit transport was carried out in hard conditions. The products, commodities of the public would be sold in quays in 3-4-5, even many more times expensive than the place it was bought. Village would have much more Money by means of momentum given to transport, thus, it would improve trade and agriculture much more. In this study, it will be mentioned that various mine concessions such as copper, silver, carborundum, chrome, antimony worked out along railway routes of Salonica-Bitola and Salonica-Istanbul, and