Yabancı dil eğitimi, ana dili hedef dilinkinden farklı bir dil ailesine ait olan öğrenci için ciddi güçlükler içerir. Araştırmamızın konusunu oluşturan Latince kökenli Fransızca ve Ural-Altay dili olan Türkçenin ortak noktaları azdır. Bu nedenle doğal olarak, Türk öğrenciler, bu dili öğrenme aşamalarında birçok alanda hata yaparlar. Fransızcada tanımlığın temel bir öğe olmasına karşın, Türkçede böyle bir kavramın olmaması nedeniyle, Türk öğrencinin dişil-eril kavramlarını belirleyen belirli tanımlıklarda ve kısım bildiren tanımlıklarda hata yapması ya da onları kullanmaması normaldir. Türkçede sıfatlarla uyum yapılmaz, bunlar sabit sözcüklerdir, oysaki Fransızcada niteledikleri isim ya da özneyle uyum içindedirler. Araştırmamızda uyum sağlatılmamış Fransızca sıfatlara sıkça rastladık. Bunun yanı sıra, şahıs ve ilgi zamirleri de Türk öğrenci için bir hata kaynağıdır. Fransızcada gerek isme, gerekse fiile eşlik eden edatların ve fiillerin geçişlilik durumlarının ana dilindeki farklılık nedeniyle Türk öğrenci tarafından kavranılması zordur. Yüklemin çoğul özneye uyum durumu da Türkçedekinden farklıdır. Bütün bunlar öğrencilerin hata yapmasına yol açar. Diğer bir güçlük kaynağı cümledeki sözcük diziliminin her iki dildeki farklılığıdır. Bu nedenle Türk öğrencinin Fransızca cümleyi Türkçe kalıba dökme ye çalışması doğaldır. Ayrıca Fransızcada, Türkçedeki gibi deyimler vardır ve bunların kavranmasında Türk öğrenci zorlanır. Bütün bunlardan başka, önceden öğrendikleri İngilizcenin etkisi ve yanlış aktarılmış söz kuruluşları da öğrencileri yanlış yapmaya iten etmenler arasında sayılabilirler.

The learning of a foreign language generates serious problems to a learner whose mother tongue pertains to a different language family, for it is rather difficult to pass from one to the other. French which originates from Latin, and Turkish which is Uralo-altaic have very little in common, that is why Turkish learners make mistakes on more than one level. In French, the article is a fundamental element which totally lacks in Turkish. Naturally, the Turkish learner gets confused about genders -generally defined by the article-, omits the article in French and/or inopportunely employs the definite article as well as the partitive one. In Turkish, adjectives are invariable while in French, they are matched with substantives and with the subject of the "être" verb in cases of attribution. It is not rare to come across non-matched French adjectives. French personal and relative pronouns present the Turkish learner with serious challenges and constitute a source of mistakes and errors. Again in French, prepositions that go with verbs as well as substantives are frequently badly assimilated by the Turkish learner, particularly when the issue of verb transitivity is concerned. The matching of the plural subject to the verb in French does not follow the same rule in Turkish. Also, the matching of tenses and moods is governed by different rules. All of these mislead learners towards committing errors. The order of words in a French sentence and in a Turkish one is not alike. It is therefore normal that a French sentence be constructed upon a Turkish model whilst being written by a Turkish learner. In French as well as in Turkish we find expressions firmly fixed through frequent usage and thus difficult to integrate by students. Other factors contribute to the making of mistakes and committing of errors: The obvious influence that English has on the construction of a French sentence and on clumsy turns of phrases.