Bilindiği üzere, sözcüksel ulam yönüyle, ad ve sıfat kavramlarının olmadığı dil yoktur. Ad ve sıfatın sözdizimsel (fr. syntaxique) konumları tüm dillerde genellikle düzenli bir görünüm sergiler. Örneğin, Türkçe ve İngilizcede sıfatlar niteledikleri addan önce gelir. İngilizce için -bu anlamda- birkaç kural dışılıktan söz edilebilse de (ör. : an important man / something important) Türkçe daha düzenli bir yapıdadır (ör.: önemli bir adam / önemli bir şey). Fransızca ise çok daha değişik ve üzerinde durulması gereken kullanımlara sahiptir. Bu bağlamda Fransızcada sıfat kavramı ve türlerine değinilecek, sıfatın yeri konusu irdelenecektir. Fransızcada sıfatlar niteledikleri addan hem önce hem de sonra gelebilmektedir (ör.: un ancien château / un château ancien). Bu çalışmada bu dilbilimsel ilişkinin niteliği ve niceliği sorgulanacak, sözdizimi düzeyinde gerçekleşen / gerçekleştirilen bu işlemin anlam bilimini (fr. sémantique) nasıl ilgilendirdiği ele alınacaktır. Öte yandan sıfatın isimden önce ya da sonra kullanılmasının anlamı etkileyip etkilemediği sorgulanacak, eğer etkiliyorsa bunun, Fransızca sıfat tamlamalarını Türkçeye çevirirken nasıl bir görünüm ortaya koyduğu incelenecektir. Dil/söz ayrımı bağlamında, sözceleyen öznenin tercihlerinin de tartışma konusu yapılacağı çalışmada, zorunlu olarak addan önce ya da sonra gelen sıfatlar ile isteğe bağlı olarak addan önce ya da sonra getirilebilen sıfatlar –Türkçeye çevirileriyle birlikte– ayrı ayrı açıklanmaya çalışılacaktır.

It is a fact that there is no language without the concepts of adjective and noun. In most languages, syntactic positions of noun and adjective are generally fixed. For example, in Turkish and English, the adjectives come before the nouns that they qualify. Although it is possible to say that there is something slightly irregular for English (e.g. an important man / something important), adjectives in Turkish have a fixed place (e.g. önemli bir adam / önemli bir şey). As for the French language, the places of adjectives are not fixed, much more varied and problematic. In this context, the concept and types of French adjectives will be addressed, and their syntax will be examined. In French, adjectives can come both before and after the nouns they qualify (e.g. un ancien château / un château ancien). In this study, quality and quantity of this linguistic relationship will be questioned; this syntactical process will be addressed in terms of semantics. On the other hand, whether the use of adjectives before or after nouns affects the meaning will be investigated. If so, the situations arising when French adjectives are translated into Turkish will be examined. In the context of langue/parole, this study will deal with adjectives (with their Turkish translations) that necessarily proceed or follow nouns and those which are optional in this respect. The preferences of enunciating subjects will also be within the scope of the current study.