1960’lı yıllardan itibaren Türkiye’den başta Almanya olmak üzere Avrupa’nın çeşitli ülkelerine çalışmak üzere giden birçok işçi bulunmaktadır. Yaklaşık 50 yıllık bu zaman diliminde sosyal ve kültürel problemler de ortaya çıkmıştır. Bu problemlere bağlı olarak Avrupa’ya gidip çalışan kesimin eğitim problemleri de göze çarpmaktadır. Aile içi iletişimde Türkçenin, çevre ve okulda o ülkenin dilinin baskınlığı iki dilli bir yaşamı zorunlu hâle getirmiştir. İki dillilik dilbilimsel açıdan bir problem olarak görülmez; ancak yeni kuşağın kendi ana dillerinden uzaklaşması bakımından bir sorunu işaret etmektedir. Bu çalışmanın amacı, Almanya’dan gelen üniversite öğrencilerinin Türkçe yazılı anlatım becerilerine yönelik yaptıkları yanlışları saptamaktır. Araştırma, nitel araştırmaya bağlı olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın desenini durum çalışması oluşturmaktadır. Çalışmada katılımcı grup, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Almanca Öğretmenliğinde öğrenim gören 16 öğrenciden meydana gelmektedir. Katılımcı gruptan birer hafta arayla bilgilendirici ve öyküleyici metin oluşturmaları istenmiştir. Toplam 32 metin yazım ve noktalama yönünden analiz edilmiştir. Araştırma, iki dilli Türk öğrencilerin Türkçenin yazım ve noktalamasına ilişkin ciddî problemler yaşadığını göstermektedir. Özellikle ses bilgisi, şekil bilgisi, anlam bilgisi ve söz dizimsel yanlışlıkların yüksek oranda olması, Türkçe yazılı anlatıma ilişkin sorunları işaret etmektedir. Yazılı anlatımla ilgili sorunların kaynağında, Türkçeye yeteri kadar hâkim olamamanın yanında Almancanın da etkisi olduğu görülmektedir. Bu noktada Ana dilleri Türkçe olan öğrencilerin kendi kimliklerini ve kültürel değerlerini sürdürebilmesi, Türkçe becerilerinin geliştirilmesine de bağlıdır.

Since 1960s, there have been many workers migrated from Turkey to various European countries, mainly Germany, in order to pursue job opportunities. Within this fifty-year timescale, social and cultural problems have arisen. These problems also gave rise to educational problems of the working class in Europe. The dominant Turkish among family members against the local primary language at school and in neighborhood has made the bilingual life indispensable. The state of being bilingual does not pose a threat to linguistics, although the fact that new generations’ inadequacy in mother tongue is a problem. The purpose of this study is to determine the errors of Turkish university students from Germany in the written expression skills of Turkish. This study was conducted applying within the boundaries of qualitative research. The pattern of this research is based on case study. Sixteen students who study German Language Teaching at 9 Eylul University, Buca Faculty of Education were chosen as the participants of this study. The participants were asked for informative and narrative script writing with one-week gap between each. A total of thirty two texts were analyzed according to spelling and punctuation rules of Turkish. The results state that bilingual Turkish students have serious problems about spelling and punctuation. Particularly high rate of errors in phonetics, morphology, semantics and syntax is the sign of their problems in written expression. It’s been concluded that these problems originate from their inadequacy in Turkish usage, as well as the effects of German. At this point, the possibility of being able to carry on with the identity and cultural heritage of the students whose mother tongue is Turkish, depends on the development of their Turkish skills.