Birbirlerini anlamak/anlatmak isteyen kadın ve erkeğin başvurdukları ilk ve en çekici kaynak olan Âdem’le Havva, semavî dinlerin birçok ortak konusundan biridir. İlk insan ve ilk peygamber olan Hz. Âdem ve ona eş olarak Havva’nın yaratılması, cennetten çıkarılmalarına sebep olan “yasak ağaç/ yasak meyve”, cennetten kovulmaları, yeryüzündeki hayatın başlangıcı, birçok eserde işlenmiştir. Resim, heykel, minyatür gibi plâstik sanatlarda ve edebiyatta sık kullanılan ve sevilen bir konudur. Bu çalışmada, Mark Twain’in “Âdem’in Güncesi”, “Havva’nın Güncesi” ve Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Âdem’le Havva” hikâyesi incelenmiştir. Sevginin oluşması, ilk çift olma konusunda kendi tasarrufları ve yorumlarıyla kadın-erkek ilişkisini ele almışlardır. Çalışmada amaç İlâhî dinlerdeki kıssalara uygunluğu tespitten çok, insan çifti arasındaki birbirini anlama çabalarının yazarlardaki görüntülerini vermektir. Eserler yaratılış hikâyesini yeniden anlatma değil birer edebî ürün olduklarından yazarların kendi tasarrufları ve yorumları söz konusudur. Eserler Cennet, Havva’nın Yaratılması, Bilgiyle Donatılma, Yasak Ağaç, Cennet’ten Kovulma ve Âdem’le Havva Olabilme alt başlıkları altında incelenmiştir. Sonuçta her iki yazarda da ilk insan ve eşine duyulan büyük ilgi görülür. Havva’nın Âdem üzerindeki etkisinde yoğunlaşırlar. Havva’da değişimler olsa da asıl etkilenen, değişen Âdem’dir. Kadın ve erkeğin birbirini anlama çabası geçmişte olduğu gibi bugün de devam etmektedir. İnsanoğlu varolduğu sürece de devam edeceğinden sanatçılar için Âdem’le Havva başvurulan zengin bir kaynak olacaktır.
Adam and Eve –who are the very first and the most attractive source that man and women, who would like to understand/depict each other, apply –are one of the common themes for many
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
