Eğitim programlarının etkililiğini ve öğrenci başarısını artırmada en önemli bileşenlerden biri öğretmendir. Öğretmenlerin öğretim stilleri tercihleri, öğrenme-öğretme sürecinin anahtar özelliklerinden biri olarak görülmektedir. Tercih edilen öğretim stili bir anlamda öğretmenin ve öğrenme-öğretme sürecinin niteliğini belirlemektedir. Bu araştırmanın temel iki amacı, öğretmenlerin öğretim stilleri tercihlerini incelemek ve Türkiye ile ABD’deki öğretmenlerin öğretim stilleri tercihlerini karşılaştırmak olarak belirlenmiştir. Çalışmada, Türkiye’deki öğretmenlere (N=283) Grasha (1996) tarafından geliştirilen ve Üredi (2006) tarafından Türkçeye uyarlanan “Öğretim Stilleri Envanteri”, ABD’deki öğretmenlere (N=229) envanterin özgün formu uygulanmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde frekans, yüzde dağılımları verilmiş ve ki-kare testi yapılmıştır. Bulgular ABD ve Türkiye’deki öğretmenlerin öğretim stilleri tercihlerinin istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar gösterdiğini ortaya koymuştur. ABD’de en fazla tercih edilen öğretim stilinin temsilci/kolaylaştırıcı/uzman, en az tercih edilen öğretim stilinin ise uzman/otorite olduğu belirlenmiştir. Türkiye’de ise kolaylaştırıcı/kişisel model/uzman en fazla tercih edilen öğretim stili iken kişisel model/uzman/otorite en az tercih edilen öğretim stili olmuştur. Türkiye’deki öğretmenlerin yaygın olarak tercih ettiği öğretim stilinin hümanist yaklaşıma uygun olması olumlu bir sonuç olarak görülmüş ancak otorite/uzman öğretim stilinin de ikinci sırada tercih edilmesi dikkat çekici bulunmuştur. Bu bulgu, Türk Eğitim Sisteminde bir geçiş dönemi yaşandığı, yeniden yapılanma çalışmaları ile öğretmenlerin öğretmen merkezli öğretim anlayışından öğrenci merkezli eğitim anlayışına yöneldikleri biçiminde yorumlanmıştır.

It has been accepted that teacher is the most important pattern in classroom for student achievement and effective curriculum. Teachers’ teaching style preferences are the key part of teaching- learning process. The two main aims of this study were to examine teachers’ teaching style preferences and to compare the teaching style preferences of teachers in Turkey and the USA. Teaching Style Inventory (TSI) which developed by Grasha (1996) and adopted to Turkish by Uredi (2006) was used to investigate Turkish teachers’ (N=283) teaching style preferences, and the original TSI was used for describing American teachers’ (N=229) teaching style pereferences. Relational survey method was used in the research. The data were collected by convenient sampling and all the teachers from both countries participated voluntarily in the answering of questionnaires. Frequency, percent distribution and Chi Square test were used to analyze data. Findings indicated that there were significant differences in teaching style preferences of the USA and Turkish samples of teachers. In the USA sample, the most preferred teaching style is delegator/facilitator/expert, while the least preferred teaching style is expert/formal authority. In the Turkey sample, the most preferred teaching style is facilitator/personal model/expert, while the least preferred teaching style is personal model/expert/formal authority. The second teaching style perefence of Turkish teachers was formal/authority.