17. yüzyıl sonlarına kadar Osmanlı Devleti Batının kendisinden aşağıda olduğunu düşünerek, onu takip etmemiş; hatta kral huzuruna gönderilen görevliler, unvan olarak elçi dahi değillerdir. Oldukça küçük birliklerden toplanan çavuşlar, müteferrika ya da kapıcıbaşı gibi basit görevlerdeydiler. Bu nedenle daha önce gönderilen çavuşlar fiyasko içinde ya esir düştüler ya da başarısız olup geri dönmüşlerdir. Bu hadiselerden yarım asır sonra gönderilen elçiler daha öncekilerin aksine asalaten gerçek bir elçi “yani birinci sınıf elçi” olmuş ve temsil, tespit ve tasvir kabiliyetleri oldukça başarılı sefirler gönderilmiştir. XVIII. yüzyıl Fransa’sını bizlere en iyi anlatan şüphesiz “Yirmisekiz Çelebi Mehmed Efendi Sefaretnamesi” dir. Çelebi’nin aktardıklarından hareketle o dönemde Fransa’nın gerek mimari, gerekse sanat ve bilim alanında oldukça ileri seviyede olduğunu görmekteyiz. Fransa’da açılmış kanallar, yüksek katlı binalar, sahip oldukları büyük limanlar ve saraylar, ülkenin ne denli gelişmiş olduğunun kanıtlarındandır. Gönderilen sefirlerin zekâları ve olayları iyi analiz edebilmeleri sayesinde Fransa’nın, dolayısıyla Batının oldukça gelişmiş, sanılanın aksine medeniyet seviyesinin ileri düzeyde olduğu anlaşılmaktadır. Avrupa’yı asırlar boyunca baskısı altında tutmuş muhteşem Osmanlı İmparatorluğu XVIII. yüzyılda Batının önde olduğunu kabul edecek hatta onu taklide gidecek eserler ortaya koyacaktır. Ne var ki bu takip sadece mimari alanda kalmış ve fennî alanda mesafe giderek açılmıştır denilebir.
Until the end of 17th Century, Ottoman Empire regarded the West as inferior and did not follow it. Even the officials who were sent before the European kings were not ambassadors. They were sergeants, who were collected from small
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
