Yüzyıllarca birlikte yaşayan toplumlarda bunun tabii sonucu olarak dil etkileşimi yoğun şekilde görülmektedir. Bir arada yaşama, ticaret, siyaset, kültür ilişkileri, savaşlar aynı din çevresi içinde bulunma gibi değişik etkenler diller arasında sözvarlığı açısından alışverişlere yol açmakta, en başta kelime hazinesi olmak üzere, ilişkilerin artışıyla birtakım ses, yapı ve söz dizimi öğeleri dilden dile geçebilmektedir. Bu etkileşimin yanında eski dönemlerde şiir, hafızada kolay kalması sebebiyle eğitim alanında bir öğretim yöntemi olarak çok fazla kullanılmıştır. Araplar ve Farslar gibi Türkler de edebiyat alanından başka tefsir, fıkıh, akait, hadis, tezkire, gramer, tarih, astronomi, musiki, tıp gibi alanlarda da manzum eserler telif edilmiştir. Bunun da esas sebebi, manzum olarak yazılan eserin vezin ve kafiye gibi birtakım ahenk unsurlarını taşımış olma özelliği ile okumayı zevkli bir faaliyet haline getirmesi ve okunan metnin hafızada daha kolayca kalmasını sağlamasıdır. Coğrafya olarak geniş bir alana yayılan Osmanlı İmparatorluğu birçok milleti bünyesinde barındırmıştır. Farklı din ve dillere sahip olan bu milletler arasında Rumlar da kendi din ve dilleriyle bu çeşitlilikte yerlerini almışlardır. Rumların kendi dillerini korumak ve öğretmek amacıyla birçok eser kaleme aldığı görülmektedir. Geçmişte muhtelif ilimlerin temel bilgilerini şiirle kavratma geleneği, yabancı dil öğretiminde de giriş niteliğinde olmak üzere, manzum sözlükler yoluyla uygulanmıştır. Biz bu çalışmada kısaca manzum sözlüklerden ve Osmanlı imparatorluğundaki Rumca Türkçe ilişkisinden ve dil etkileşiminden bahsedeceğiz. Sonra da Lugât-i Manzûme-i Nûriye Berây-ı Terceme-i Lisân-ı Rumiye’yi tanıtacağız.

Language interaction is normally common in societies in which there are communities with different languages living together. Different factors such as living together, commerce, politics, cultural relations and wars cause changes of linguistic systems in languages. As relations increase, phonological, morphological and syntactic aspects of languages interact with each other. In addition to this interaction, poems have been largely used as a teaching method in educational area on accounts of that it could be learnt by heart rather easily. Turks compiled works in areas of tafsir, fiqh, aqait, hadith, tazkirah, grammar, history, astronomy, music and medicine like Persians and Arabs. The reason of this is that works in prose have some qualities such as rhyme which include harmonic aspects and this makes reading much more enjoyable. The Ottoman Empire, which expanded to a large deal of territories geographically, consisted of a lot of nations. Among these nations which had different languages and religions was Greeks with their own religion and language. It is seen the Greeks made a lot of works in order to protect their language and teach it. The tradition teaching with poetry of the fundamental knowledge of certain sciences were carried out by means of poem dictionaries. This is primary level in the teaching foreign language. In this study, briefly, we will mention about verse dictionaries and Greek – Turkish relation / language interaction in Ottoman empire. After we will try to introduce Lugât-i Manzûme-i Nûriye Berây-ı Terceme-i Lisân-ı Rumiye.