İnsan hayvan etkileşimi, insanlığın kültürel tarihi içinde ve özellikle edebiyatta, farklı biçimlerde, oldukça yaygın şekilde temsil edilmiştir. Değişik türdeki hayvanlarla insanoğlunun yakın etkileşimi, belirli anlatı türlerinin temel malzemesini oluşturmuştur. Tarihsel süreç içinde belirli pratikler ve koşullar altında şekillenen bu anlatılar, insan-hayvan etkileşiminin dilsel biçimini oluşturduğu gibi, bu etkileşimin kültür tarihi içindeki duygusal bağına da vurgu ile yüklüdür ve bu makalede ele alınan konunun can alıcı damarını oluşturmaktadır. Öte yandan insanbiçimcilik (antropomorfizm) uzun bir tarihi süreçten beri edebiyatın önemli bir aygıtı olarak kullanılmıştır. Bu aygıtın çocuk edebiyatında kullanımı, onu diğer didaktik türlerden ayırıcı hale getirir. Yakın çevredeki hayvanlar, erken çocuklukta, çocukluk ile doğa arasında oldukça esnek ve duygudaşlık ile yüklü bir alan oluşumunda etkilidirler. Resim, erken çocuk sürecinde, başlı başına bir okuma biçimine karşılık gelir. Kişilik gelişiminin en önemli aşamasını oluşturan 3–6 yaş aralığı, aynı zamanda çocuğun bazı yetilerinin şekillendirecek resimli kitap okumanın da önemli bir dilimini oluşturmaktadır. Çocuk, ebeveyninin yardımıyla bu resimleri sözel olarak dinler ve görsel olarak okur. Bu resimlerin hayvan karakterlerden oluşması ise onun dünyasına yeni ve farklı bir duyarlılığın kapılarını aralar. Bu, aynı zamanda çocuğun süreç içinde duygusal ve bilişsel yetilerinin yanı sıra, eğitiminin de gelişiminde etkin bir araçtır. Söz konusu potansiyelin, kültürel tarihin çocuğun dünyasına nasıl ve neden aktarıldığına ilişkin bir karşılaştırma yoluna giderek, günümüzde çocuk dünyasını hedefleyen anlatılar için hayvan karakterlerin ne anlam ifade ettiğini anlamaya çalışmak, bu makalenin hedefini oluşturmaktadır.

Relationship between human and animals has a widespread representation both in cultural history of humanity and in literature. The close relationship of various kinds of animals with human being constitutes the axis of different kinds of narratives. These narratives that emerged under the certain practices and conditions are evidence of exchanges between human and nonhuman forms of agency; and the documentation of shifts in the emotional and affective engagements between human and other animals reflects cultural dimensions of the topic. On the other hand, anthropomorphism has been an instrument of adult narrations for a long period of history. The usage of this tool in children’s literature distinguishes the genre from didactic ones. In early childhood, animals have a power to set ties between childhood and nature which gives a highly flexible area for children’s socialization in society and plays powerful role in their educational, sentimental and cognitive development.The picture itself mainly corresponds a form of reading at early childhood ages. At 3-6 ages, which consists vital phase for personality development, reading picture book, also assists to children’s mental power. They verbally listens picture books and visually ‘read’ the pictures vith the help of parents. The pictures, that consists of animal characters, gives a new sensitivity of a new and different world’s to the childreen. A comparison of how and why we came to make use of this potent tool as a cultural heritage transforming into children’s world in picture books has been the chief focus at our concern in this study.