Bu çalışmanın amacı ergenlerin problem çözme becerileri ile ana-baba tutumları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Problem çözme becerileri ile ana-baba tutumları arasındaki ilişkiyi ortaya koymaya çalışan bu çalışma, ilişkisel tarama modeline dayalı, betimsel bir araştırmadır. İlişkisel tarama modelleri, iki ve daha çok değişken arasında birlikte değişim varlığını ve/veya derecesini belirlemeyi amaçlayan tarama modelleri olarak tanımlanmaktadır (Karasar, 2009). Çalışma grubunu Isparta ilinde farklı ortaöğretim kurumlarında öğrenim gören 332 (176 kız ve 156 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilere Heppner, Şahin ve Şahin (1993) tarafından Türkçeye uyarlanan Problem Çözme Envanteri ile Kuzgun ve Bacanlı (2005) tarafından geliştirilen Ana-baba Tutumları Ölçeği uygulanmıştır. İlk olarak 384 öğrenciye ölçme araçları uygulanmış fakat hatalı ve eksik işaretlemeler nedeniyle çalışma gurubundaki öğrenci sayısı 156'sı erkek ve 176'sı kız öğrenci olmak üzere 332'ye düşmüştür. Öğrencilerin %32,8'i dokuzuncu, %23,2'si onuncu, %16'sı on birinci ve %28'i on ikinci sınıfta öğrenim görmektedir. Katılan öğrencilerin yaş aralığı 15-18 ve yaş ortalamaları 16,8’dir. Verilerin analizinde, verilerin türüne göre, korelasyon (r), t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) yapılmış; F değerlerinin anlamlı olması durumunda farkın hangi gruplardan kaynaklandığını bulmak için Tukey testi uygulanmıştır. Bunun yanı sıra, ana-baba tutumları ve sosyo-demografik değişkenlerin, ergenlerin problem çözme becerileri üzerindeki yordama gücü için regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonuçları, ergenlerin problem çözme becerileri ile ana-baba tutumları arasında anlamlı düzeyde bir ilişkinin olduğunu göstermektedir. Ayrıca ergenlerin problem çözme becerilerinin ana-baba tutumları ve sosyo-demografik değişkenler açısından anlamlı düzeyde farklılaştığı bulunmuştur. Elde edilen bulgular alan yazın ışığında tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.

The aim of this study is to examine relatinship between adolescent’s problem solving skills and parent attitudes. This research which tries to define relationship between parents’ attitudes and adolescents’ problem solving skills is a descriptive study (relational-screening model). Descriptive model that is used commonly aims to describe the situation. Screening models is research approach that aims to describe the situation as it is (Karasar,2009). The participants were 332 students (176 female and 156 male) attending different high schools in Isparta. In this study, problem solving skills and parent attitudes were measured with Problem Solving Inventory which was developed by Heppner, Şahin ve Şahin (1993) and Parent Attitudes Scale which was developed by Kuzgun ve Bacanlı (2005). Firstly, 384 students were applied to measuring instruments by researchers. But number of students in the study group was declined 332 due to an incomplete or incorrect markings, and participants are 176 female and 156 male students. In this study, students are studied in the 32,8% ninth, 23,2% tenth, 16% eleventh and 28% twelfth grade. The age range of participants are between 15 to 18 and the mean age of 16.8. For data analysis depending upon the variety of data gathered, (t) and (r) correlation tests, Analysis of Variance (ANOVA) and Tukey test were performed. In addition, regression analysis was used to test the effects of parent attitudes and socio-demographic variables on adolescents’ problem solving skills. Results show that adolescents’ problem solving skills were related with parent attitudes. The results also showed that adolescents’ problem solving skills acquired a different character in connection with social demographic variables. Finally regression analyses showed that adolescents’ problem solving skills were predicted by parent attitudes and social demographic variables. Implications of findings were discussed and some suggestions were made.