Poetika, tarihte ilk defa Aristoteles tarafından kullanıldığını bilinmektedir. Daha sonraki çalışmalarda ise bütün dünya edebiyatları onu kaynak olarak kabul etmişlerdir. Önceleri genel manada sanatın karşılığı olarak kullanılmış olmasına rağmen, modern dönemlerde şiir sanatına dair görüşleri kapsayacak şekilde kabul görmüştür. Türk edebiyatında müstakil olarak az sayıda derli toplu poetika olsa da, şiir ve şiir sanatı üzerine söylenen sayısız görüş vardır. Bu durum Klasik edebiyatımız açısından kısır olmasına rağmen, yenileşme döneminde poetik görüşler oldukça fazladır. Özellikle Cumhuriyet döneminde bu durum en üst seviyeye çıkar. Şairler kendi şiir anlayışlarını dile getirirken daha çok kendilerine yönelik eleştirilere cevap verme amacını taşırlar. Ancak bütün poetikaları bu mahiyette kabul etmek doğru değildir. Henüz yaşarken kendi poetikasını yayınlayanlar arasında Behçet Necatigil de vardır. Necatigil’in poetikası temelde herhangi bir tutuma veya eleştiriye cevap niteliğinde değildir. Necatigil, kendi şiir anlayışını dile getirirken, kendinden önceki tutumlara tamamen zıt bir tavır takınmaz. Onun amacı, dünyayı, yaşadığı çağı, toplumu kendi süzgecinden geçirerek şiirlerinde yansıtmaktır. İnsana ait ne varsa, evi, aileyi, çevreyi, tanık olduğu her şeyi konu edinir. Şiir meydana getiren kişiyi, yani şairi önemser. Şiirlerin şekil yönünden sağlam olmasını ister. Dil’i şiirin en önemli öğesi olarak görür. Şiirin esas amacının toplumu ve yaşanılan çağı yansıtmak olduğuna inanır. Bütün bu meseleler karşısında şiir okuyucusunun, şiiri anlayabilmesi için çaba harcaması gerektiğini vurgular. Böylelikle şiir bütün yönleriyle gerektiği gibi algılanmış olur. Bu sebeple Necatigil’in Poetika’sı, yakın dönem şiir sanatımız açısından kayda değer fikirler ve önermeler taşımaktadır.

Poetic is known to use for the first time in history by Aristotle. In subsequent studies, all over the world’s literatures have adopted it as a resource. Although initially it has been used as general terms for the art, in modern times it has been accepted including views on the art of poetry. In Turkish literature, despite detachedly a small number of poetics being systematically, there are numerous views spoken on the poetry and art of poetry. Although this is a unproductive situation in terms of our Classical literature, the poetic opinions is quite high in renewal period. Especially, this situation raises the highest level in the Republican period. While poets’ express their own poetry comprehension, they carry the purpose of responding to criticism against them too much. However it is not right to accept all the poetics in this nature. While still alive, also Behçet Nacatigil is among people who have published own poetic. Basically, Necatigil’s poetic is not response to any attitude or criticism. When Necatigil expresses his comprehension of poetry, he doesn’t strike completely an opposite behavior to his own previous attitudes. His aim is reflect the world, the age which he lives and the society in his poems by passing his viewpoint. He takes everything of humans, the home, the family, the environment and everything as witness. He cares about the people who create poem so poets. He wants to that his poems be stable in terms of shape. He accepts the language as the most important element of poetry. He believes that reflecting the age of living and community is the basic aim of poem. In the face of all these issues, he emphasizes that the reader of poetry should make an effort to understand poem. Thus, all aspect of poetry is perceived as necessary. For this reason, Necatigil’s Poetic carries remarkable ideas and suggestions in the near period of our poetry.