Manevi Kültürümüze Ait İki Kelime: ‘Ağıt ve Sığıt’ Üzerine

Author:

Number of pages:
781-802
Language:
Year-Number:
2013-Volume 8 Issue 1

Ölüm olgusu, yaşayan her canlının mutlaka karşılaştığı bir durumdur. İnsanlığın başlangıcından bu yana ölü yakınları, ölüm karşısında farklı davranış biçimleri sergilemişlerdir. Ölüm olayının Türk kültürü ve düşüncesinde önemli bir yeri vardır. Eski Türk toplumlarında, ölüme geçiş merasimleri ve bu merasimler etrafında gerçekleştirilen defin törenleri oldukça canlı ve çeşitlidir. Bu sebeple yaşamın önemli geçiş dönemlerinden birini oluşturan ölüm anında ve sonrasında bazı törenler yapılır. Orta Asya eski Türk topluluklarından başlayarak günümüze kadar Türklerin çeşitli olayları ve kavramları, yazılı olarak anlatım yerine sembolik ifadelerle anlatmayı tercih ettikleri bilinmektedir. Bu makalede, soyut olan durumların, somut durumların ifadesinde kullanılan terimlerle adlandırıldığı, ‘ağıt, yas, aş, sagu, sığıt, yoğ’ gibi dinî hayata özgü terimlerin hususiyle ölüm ve sonrasında ruh ve bedenin halleri ile geride kalanların onun için yaptığı ayin ve faaliyetlerle alâkalı olduğu, bunların ‘ığ ~ ağ’ fiil köküne bağlı bulunduğu ortaya konulmaktadır.

Keywords


Death is a part of life. From time immemorial, humans have expressed sadness for the loss of their loved ones. As societies evolved in different parts of the World, they developed different attitudes and traditions to death. The Phenomenon of death occupies an important position in Turkish Culture and Thought. In Ancient Turkish societies, the ceremonies of burying dead bodies were various and vigorous. Because of this, some ceremonies is fulfilled in death which is one of very important stages of life and after this. It is known that the Turkish beginning from the ancient Turkish people from Central Asia often prefer to Express many events and concepts through the use of symbols instead of writing. In this article, It has been put forward that; the abstract cases are named with the terms used in expressing the concrete cases; the terms belonging to religious life like, ‘ağıt, yas, aş, sagu, sığıt, yoğ’ are exclusively interested in the states of the soul and body during and after death, together the rituals and activities made by the survivors; these are connected to the root of the verb ‘ığ ~ ağ’.

Keywords

Article Statistics

Number of reads 1,193
Number of downloads 551

Share

Journal of Turkish Studies
E-Mail Subscription

By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.