Anadolu Türklüğünün kendi iç dinamikleri bağlamında oluşturduğu bir tip olan ‘Bektaşî’ fıkra tipi, tarihimizin farklı dönemlerinden bugüne dek geçerliliğini korumayı başaran sitemleri, itirazları, naif nükteleri ile halkın eleştirel sesi olma özelliğini hâlâ sürdürmektedir. Genel olarak Bektaşî fıkraları Osmanlı klasik dönemine işaret eder gibi algılansa da, biz bu fıkraların teşekkülüne zemin hazırlayan etkenleri daha erken bir aşamaya, tarikatın teşekkül sürecine inerek değerlendirmek istiyoruz. Böylelikle siyasal otoriteyle gerilimli, çoğu kez ona karşı alaycı, dinsel açıdan amelî manada genel toplum yapısından farklı bir görünüm arz eden; hatta bazen yaradan ile de senli benli konuşan Bektaşi tipini oluşturan şartları anlamaya yaklaşacağımız kanaatindeyiz.
Bektashi type which has been developed in the context of Anatolian Turk society’s own internal dynamics is still the judgmental voice of the public with complaints, objections and elegant jokes attributed to him. While Bektashi jokes are generally comprehended as referring to the classical Ottoman period, in this paper we attempt to interpret the factors that lead up to consisting of the Bektashi type in the light of the institution process of the Bektashi order. Thus, we can get close to understand the conditions created the Bektashi type who has quarrel with the politic authority, mostly ironic to it; different than general public in religious practices, even sometimes talking to god himself free and easily.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
