Atasözleri; anonim özellik taşıyan, atalardan kaldığı kabul edilen ve toplumun yüzyıllar boyunca geçirdiği gözlem ve denemelerden ortak düşünce, tutum ve davranışlarla dünya görüşünden oluşan, genel kural niteliğindeki kısa, özlü, kalıplaşmış sözlerdir. Her toplumun söz varlığında az çok atasözü vardır. Anlatım açısından, atasözlerinin manzum olması gibi bir zorunluluk yoktur. Her ne kadar böyle bir zorunluluk yok ise de Özbek atasözlerinin çok önemli bir kısmının manzum biçimde oldukları görülmektedir. Manzum biçimde olunca ister istemez bir takım ahenk özelliklerine sahip oldukları da görülmektedir. Özbek atasözlerindeki ahenk, başka toplumların atasözlerinde ya yoktur ya da varsa bile Özbek atasözlerindeki kadar çok dikkat çekici değildir. Özbek atasözlerindeki başlıca ahenk özellikleri; ses, kelime ve ifade tekrarları ile ses yansımaları ve ses dalgalanmalarıdır. Söz konusu ahenk özellikleri, Özbek Türklerinin ileri derecede bir edebî anlayışa ve müzikal zevke sahip olduklarının açık bir göstergesidir.
Proverbs is a short, concise and streotyped statement as a canon consisted of anonymity features and ancestral view of observations, experiences, common ideas, attitudes and behaviours acquired for centuries. Most of the language structures of different social groups have proverbs. In terms of expression, the proverbs do not have to be in verse form. In spite of this unnecessity, a very significant part of the proverbs of Uzbeks are in verse. Therefore, because of this feature, it is seen that these provebs are in harmony. The harmony of proverbs of Uzbeks can not be analyzed in the proverbs of other social groups or if it can be, they are not so outstanding as in the proverbs of Uzbeks. The main features of the proverbs in the Uzbek harmony are sound, words and expressions with repeated onomatopoeias and sound waves. The socalled fetures of harmony display that Uzbeks have a remarkable literary understanding and musical taste.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
