İsmail Safâ, bir geçiş dönemi şairidir. Edebiyatta eskilik-yenilik tartışmalarında Recaizâde Ekrem’in tarafını tutar ve yeni şiir anlayışını benimser. Servet-i Fünûn topluluğuna katılır. Ekrem’in “Talim-i Edebiyat” eserinden etkilenerek edebiyatın temel sorunlarıyla ilgili teorik eserler yazar. İsmail Safâ, şiir ve şiiriyeti iyi bilen, dile hakimiyeti ile dikkat çeken bir şairdir. Ayrıca onu diğer şairlerden ayıran bir niteliği de “millî dil” kavramını öne çıkarmasıdır. İlimsiz sanat olamayacağını düşünen şair, edebiyat ilminin gerekliliğini savunarak bu konuda genç şairlere örnek olur. Bu çalışmada, İsmail Safâ’nın eserlerinden hareketle edebiyatın teorik sorunları ele alınarak değerlendirilmeye çalışılmaktadır.
İsmail Safâ was a poet of a transitional period. He was ipraised by Muallim Naci and he attracted the attention of his peers. In the discussion of antiqutiy-innovation, he took Ekrem’s stand and adopts new approach in poetry. He participated to Servet-i Fünûn (Wealth of Sciences) Community. He took Ekrem’s “Talim-i Edebiyat” (Instruction of Literature) production as a model. He wrote theoretical productions regarding main problems of literature. İsmail Safâ was a poet who knew poetry well and attracted attention with having command of the language. Also one of his characteristics seperating him from other poets is to put forward the concept of “national language”. Believing that art can not exist without science poet became a model to young poets in this case by defending the vitality of science of literature. In this study, Literature’s theorectical problems are tried to be assessed by addressing from the point of İsmail Safâ’s productions.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
