Gelecek zaman eki –GA’dan türediği varsayılan Batı Türkçesi istek eki –(y)A, Eski Anadolu Türkçesi döneminde çok geniş bir kullanım sıklığı ve işlev alanı kazanmıştır. Söz konusu ek, bu dönemde yazılan metinlerde, sadece ana cümle yüklemlerinde değil sağa dallanan bağımlı cümle yüklemlerinde de kullanılmıştır. 16. yüzyıldan itibarense ekin kullanımı gerilemiş ve günümüzde standart dilden neredeyse tamamen çekilmiştir. Ekin Eski Anadolu Türkçesi dönemindeki kullanım sıklığı ve işlev alanlarındaki genişlemenin arkasında büyük bir ihtimalle Farsçadan yapılmış anlam ve sıklık kopyası yatmaktadır. Çalışmada istek ekinin yaygın kullanılmasının ve sonra da ortadan kalkmasının nedenleri üzerinde durulacaktır.
The subjunctive marker of the West Turkic –(y)A, developed from the future tense marker – GA- had gained a wide frequency of usage and functional extension in the Old Anatolian Turkish period. It was used in this period not only as a main clause predicator, but also as a relative clause predicator in the right branching sentences which are the Indo-European type. Upwards to the 16th century the frequency and functions of it began to decrease and in contemporary Turkish, it is nearly replaced by the other markers. Apparently, the cause of its increasing usage and functional extension was the semantic and frequential copying from the Persian. The topic of the following study is the reasons of arising and later disappearing of the subjunctive suffix –(y)A.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
