Söz dizimi, cümlenin yapısının yanında öbekler üzerinde de durur. Türkiye Türkçesi söz dizimi çalışmalarında, sözcük öbeklerinin türlerinin belirlenmesi ve sınıflandırılmasında farklılıklar ve bazı tutarsızlıklar olduğu görülmektedir. Söz gelimi, öbeğin temel ögesinin bazen sonda bazen başta bazen de ortada bulunduğu kabul edilmekte, öbek de buna göre sınıflandırılmaktadır. Bu yaklaşımın görüldüğü tamlamalarda asıl unsur olan tamlananın sonda bulunduğu belirtildiği halde, tamlamalar yardımcı unsur olan ve başta yer alan tamlayanın türüne göre ad tamlaması ve sıfat tamlaması olarak adlandırılıp gruplandırılmaktadır. Bu durum, söz dizimi öğretimi ve çalışmalarında öbeklerin belirlenmesi ve kullanılmasını güçleştirmektedir. Bunun önüne geçebilmek için, araştırmacılar sözcük öbeklerinin türlerinin belirlenmesi ve sınıflandırılmasını belirli yapı ve anlam ölçütlerine bağlamalı, modern dil biliminin söz dizimi çalışmalarından da yararlanmalıdır.
Syntax focuses on the structure of sentences and phrases as well. Syntactic studies of Modern Turkish show some discrepancies and dissimilarities in the determination and classification of the phrases. For example, it is stated that the head of a phrase is located sometimes at the end, sometimes at the begining or in the middle of a phrase, and then phrases are classified according to this rule. Although it is mentioned that the head of the phrase is located at the end in the determinative groups (tamlamalar), a type of noun phrase in Turkish, they are still named and classified as nominal or adjectival determinative groups according to the type of complement or specifier. This method causes complications in the process of determining and classifying phrases in teaching and studying syntax. In order to avoid the complications, researchers should classify phrases through structural and semantic features of the sequence and make use of modern syntactic studies too.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
