Divan şiirinin geleneksel üslup ve muhteva çizgisi içindeki en önemli kırılmayı gerçekleştiren Sebk-i Hindî (Hint üslubu), şiirde manayı lafızdan daha önde tutar. Ancak aktarmak istediği derin ve zengin manalar için sağlam bir lafza ihtiyacı vardır. Bu yüzden şiirin hem lafız hem mana yönüyle ilişkili olan edebî sanatlardan teşbîh ve istiâre, Sebk-i Hindî şairlerini yakından ilgilendirmiştir. Onlar, kullandıkları teşbîh ve istiârelerde geleneksel belâgat kurallarının dışına çıkmamakla birlikte, hem Hint üslubunun diğer özelliklerinin bir gereği olarak hem de yakalamak istedikleri derin ve zengin manalar için daha karmaşık bir teşbîh ve istiâre sistemine yönelmişlerdir.
Sebk-i Hindi (indian Style) prefers the meaning more than the word that it is involved most important differences in the traditional style and content line of Divan Poetry. However it needs strong words for affluent and profound to make a feel. Therefore the poets of the Sebk-i Hindi are interested in closely that they are metaphor and similitude from literary arts related the meaning and words of the poem. They don’t drop out of traditional rhetoric rules by used for metaphor and similitude. They tended more complicated metaphor and similitude system to catch affluent and profound meaning and the other specialities as required.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
