“ak, yumurta akı, beyazlık; yumuşak” anlamlarına gelen beyaz, Arap Yarımadası, Orta Asya ve İran’da, tanınmış şairlerin seçme şiirlerinden oluşan şiir toplamlarıdır. Antoloji, şiir mecmuaları ve tezkirelerle benzerlikler gösterse de yapı ve içerik olarak tamamen farklıdır. Beyazda, sadece seçilmiş olan şiir verilir ve bu şiirin yazarın ismi eserin sonunda veya içindekiler kısmında belirtilir. Bunun yanında doğum ve ölüm tarihleri, düğün gibi önemli kayıtlar; veciz sözler, secili nesir örnekleri ve çeşitli halk hikâyelerinden örnekler verilir. İlk örneğini Arap Şairi Ebu Temmâm’ın verdiği bu edebî ürün, XV. asırdan itibaren İran, Orta Asya, Afganistan ve Hindistan’da yaygın bir şekilde kullanılmıştır. XVII. asra kadar Fars-Tacik şairlerinin şiirlerinden oluşan beyazlar, bu asırdan itibaren, Çağatay Azeri ve Anadolu şairleri yanında batılı şairlerin tercüme şiirlerinden oluşmaya başlamıştır. Yazıldığı coğrafyanın özelliklerini de yansıtan bu edebî ürünün kendine özgü değişik okulları oluşmuştur. En parlak dönemini XVIII ve XIX. asırlarda yaşayan beyazcılık, özellikle Divan’ı bulunmayan ya da mahallî düzeyde kalmış şairlerin eserlerinin günümüze ulaşmasında çok önemli birer kaynaktırlar.
White, which means “hoar, egg white, whiteness; soft” is a collection of poems selected by the wellknow poets of Arabian peninsula, Middle Asia and Iran. Though anthology has similarities with poetry magazines and periodicals, it is totally different in terms of form and content. In white, the selected poem is merely given and the name of the poet is mentioned at the end of the work and in the table of contents. In addition to this, there are important records given such as the dates of birth and death and marriage; and same examples like mottos, selected prose samples and various folk tales are presented. This literary work, which was treated by the Arabian poet Ebu Temmâm, has been commonly used in Iran, Middle Asia, Afghanistan and İndia since 15th century. The whitwes, until 17th century, which consisted of Persian-Tajik poets poems, started to be consisted of the translated poems of the Jagatai(Çağatay), Azerbaijani, Anatolian and western poets. This literary work which carries the characteristics of the geography where it is written has schools spesific to itself. Whitism, which had its brightest period in 18th and 19th century, is a crucial source which creates an access to the Works of local poets or especially the poets who did not have “Divan”.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
