Eski Türkçe döneminde görülen eklerde ön ve art damak /g/ ünsüzlerinin Batı Türkçesindeki seyri hayli dikkat çekicidir. Bu konu, Türk dili araştırmacılarının dikkatini çekmiş, ancak bünyesinde bu ünsüzleri bulunduran ekler üzerine yapılan araştırmalarda çok genel bilgiler verilmiştir. Biz, bu makalede, bünyesinde art ve ön damak /g/ ünsüzlerini bulunduran yapım eklerinin Eski Türkçeden Eski Anadolu Türkçesine kadar uzanan dönem içindeki durumlarını, bir başka deyişle tarihî seyrini ele alarak bugüne kadar dikkatlerden kaçmış bazı özel durumlara değineceğiz. Makalemizde, isimden ya da fiilden türetme işlevleri de dikkate alınarak ön seste veya son seste art damak ya da ön damak /g/ ünsüzlerinden birini bulunduran yapım eklerine bütün tarihî Türk yazı dillerinden örnekler verilmiştir.
The progress of fore palate and rear palate consonants /g/ used in Old Turkish period within Modern Turkish have attracted attention of Turkish Language researchers. But only general outline of rules were mentioned about them. In this article some specific cases of fore palate and rear palate consonants “g” which might have been fallen behind of some researchers’ attention will be mentioned and their historical development throughout Old Turkish and Old Anatolian Turkish will be taken into consideration. Examples of construction affixes which includes fore palate and rear palate consonants have been given from all historical written languages of Turkish considering its functions of derivation from nouns or verbs.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
