Çocuk edebiyatı; çocukların büyüme ve gelişmelerine, hayâl, duygu, düşünce ve yeteneklerine, zevklerine hitap eden, eğitirken eğlenmelerine katkıda bulunmak amacıyla gerçekleştirilen edebiyattır. Türkiye’de çocuk edebiyatı kavramı oldukça yenidir. Türk edebiyatında çocukların ilgi, yaş ve beğeni düzeyleri dikkate alınarak hazırlanan okuma metinlerine XIX. yüzyılın ikinci yarısına kadar pek rastlanmamaktadır. Türk edebiyatının çocuklarla ilgili ilk örnekleri Batı edebiyatından yapılan çeviri ürünlerdir. Çocuk-edebiyat ilişkisi ve bu ilişki çerçevesinde çocuğu konu edinen Hayriyye, klâsik dönemde yazılan güzel bir örnektir. Hayriyye, XVII. yüzyılın önde gelen ve eğitime önem veren şairlerinden biri olan hikemî tarzın temsilcisi Nâbî’nin, oğlu Ebu’l-hayr Mehmed Çelebi için yazmış olduğu ahlâkî/didaktik bir mesnevîdir. Bu yazıda çocuk edebiyatı tarihine ana hatlarıyla değinilmiş ve Nâbî’nin Hayriyye’si çocuk ve eğitim açısından incelenmiştir.
Children Literature is the one which addresses growth and development, dream, sense, thought and skills of children, and is created to contribute to entertainment while teaching. The concept of children literature is new in Turkey. The reading texts prepared in terms of the levels of age, taste and interest of children were rare in Turkey until the late 19th century. The first samples of Turkish Literature as to children are translation outputs from Western Literature. Hayriye, the subject of the relationship of children – literature and in the frame of this relationship is a good sample written in the 19th century. Hayriye is a moral and didactic masnevi which Nabi,who was the represent of hikemi style and one of the leading poets of the 17th century, paying importance to education, wrote it for his son Ebu’l-hayr Mehmed Çelebi. In this study, we stated the history of children literature in highlight and investigated Hayriyye of Nabi in terms of children and education.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
