Aydınlanma çağının temel kavramlarını eserlerinde işleyen Tanzimat aydınları, artık “insan”ı da farklı bir gözle görmeye başlar. Fakat bu “yeni “insan” hala Batılı tarifiyle bir birey değil; kâinata ve dünyanın işleyişine karşı kendinde bir güç bulamayan ve kâinatı temaşa ettikten sonra büyük bir acz duygusu içinde kendine gömülen bir insandır. Tanzimat neslinin bu yeni medeniyet karşısındaki bütün tereddütlerinden, çizilmeye çalışılan bu yeni insan da nasibini alacaktır. Ziya Paşa, Terci-i Bend’de bir yandan bu yeni insanı çizerken; öte yandan bütün sosyal bozuklukların kaynağı saydığı bireysel ve sosyal plandaki ahlaki bozulmayı tenkit eder. Bu eleştiri, şiir boyunca devrin sosyal yapısına ve Tanzimat’ın Reşit Paşa’dan sonra ikinci kuşak idarecileri olan Ali ve Fuad Paşaların kadrosuna yönelik üstü örtülü eleştiriye koşut olarak yürür.
The intellectuals of the Ottoman Administrative Reforms (Tanzimat) reflected the essential concepts of age of enlightenment on their works. They explained the perception of humanity as different aspects. But this new “human” wasn’t human that a westerner meanings. He looks at the universe and his confused glances point at the own world with the feelings of inability like easterner man. Tanzimat generations draw a new human which was get share of a hesitation about Westerner civilizations. While Ziya Pasha draws this new human he was also criticizing to i
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
