Osmanlı Devleti, Gregoryen mezhebine mensup Ermenileri, Ortodokslar ve Museviler gibi bağımsız bir cemaat olarak tanımış ve kendilerine dini ve kültürel anlamda geniş hak ve imtiyazlar vermiştir. Ancak XVI. yüzyıldan itibaren Osmanlı Devleti’nde faaliyet gösteren Katolik misyonerlerin etkisi ile Ermeniler arasındaki mezhep birliği bozulmuş ve Osmanlı Devleti, 1830 yılında Katolik Ermenileri cemaat olarak tanımıştır. XIX. yüzyılın başlarından itibaren ise Protestan misyonerler, Ermeniler üzerinde etkin bir şekilde faaliyet göstermişlerdir. Protestan misyonerlerin bu çalışmaları sonucu pek çok Ermeni Protestanlığı kabul etmiş ve 1850 yılında Protestan Ermeni cemaati de Gregoryen Ermeni Patrikhanesi’nden ayrılmıştır. Bu şekilde Ermenilerin mezhep konusunda ikinci kez bölünmesi, Ermeni Patrikhanesi ve Gregoryen Ermeni cemaati tarafından tepkiyle karşılanmıştır. İki mezhep mensupları arasında yaşanan huzursuzluklar çatışmalara dönüşmüş ve XIX. yüzyılın sonlarına kadar devam etmiştir.
Ottoman Empire recognized Armenians who are connected to Gregorian denomination as an independent community like Orthodox and Jews and gave them many rights and privileges for religion and culture. But because of the affect of Catholic missioners who showed activity in Ottoman Empire the unity of denomination among Armenians had been disturbed since XVI century and Ottoman Empire recognized Catholic Armenians as a community in 1830. From the beginning of XIX century Protestant missioners tried to affect Armenians. As a result of this effort of Protestant missioners most Armenians embraced Protestantism and in 1850 Protestant Armenian Community disengaged from Armenian Church (patriarchate). Thus Armenians’ dimidiation of denomination for the second time received negative reaction from both Armenian Church (patriarchate) and Gregorian Armenians Community. Disagreement between these two denominations turned into conflicts and continued till XIX century.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
