Dilin gayesi düşünce alışverişini sağlamak, yani anlamı aktarmak olduğuna göre yazı dilinin de bu bağlamda önemli işlevi vardır. Anlamın oluşması, yazılı ifadenin doğru ve yazım kurallarına uygun bir şekilde kullanılmasına bağlıdır. Yazı, dilin kurallarıyla uyum sağladığı sürece düşünce ya da anlamı biçimlendirir. Temel işlevi anlam taşıyıcı bir öge olan dilin, yazılı olarak ifade edilişinde yazının imkânları ölçüsünde değer kazandığını dikkate almak gerekir. Yazılı anlatımın varlığı dilin kurallarına ve düşüncenin varlığına dayanır. Düşünce ise yazılı anlatımla gelişir, derinleşir. Yazım kuralları, dilin gelişme sürecinde ortaya çıkan dil bilgisi kurallarına bağlı olarak biçimlenir. Öyleyse yazı-yazım ikilisiyle dil dizgesi arasında bir ilişki vardır. Dil dizgesinin temeli anlam ve ses ögelerine bağlı olduğundan, bu araştırmada yazı-anlam ve yazım-ses ilişkisi eleştirilmeye çalışılmaktadır. Böylece yazım kurallarıyla dilin anlam ve ses dizgeleri arasındaki ortak yapılar çalışılacaktır. Araştırmada ortaya konan tezin desteklenmesi için anlam-yazı, yazım-ses ilişkileri alan yazından destek alınarak açıklanmıştır. Daha sonra Türk Dil Kurumu tarafından 2005 yılında çıkarılan yazım kılavuzundaki örneklerde bu ilişkinin varlığı eleştirel bir yaklaşımla tartışılmıştır. Sonuç olarak Türkçenin yazım kurallarının, anlam ve ses özellikleri esas alınarak yapılandırıldığı, bazı anlam olaylarının dilin yazım kurallarına yansıtılmadığı, sesçil bir alfabenin Türkçenin ses söyleyişine uygun olduğu görüşüne varılmıştır.

Since the aim of language (communication) is to transfer the meaning, written language has an important function in this context. The meaning to be formed through written language depends on written expression to be correct and accomodating gramer rules. Writing shapes thought or meaning provided that it conforms with rules of the language. It should be taken into consideration that when expressed in written format, language, whose basic function is conveying meaning, gains value depending on the possibilities of writing. The existence of written expression depends on the rules of the language and the existence of thought. The rules of writing gets formalised in connection with grammer rules that emerges through the development process of the language. Then, there is a relation between grammer and both scripture (literary) and writing. Since the meaning and sound components lies in the foundation of grammer, this paper critizes the relationships between scripture (literary) and meaning and writing and sound. In doing so, the common structure between the rules of writing and meaning and sound systems of the language will be analysed. In order to support above mentioned argument of the paper, the relationships of meaning-scripture (literary), and of writing-sound are explained based upon relevant literature. next, the existence of such relationship is critically analysed though the examples taken from “writing guidance” publishhed by Turkish LAnguage Institution in 2005. In conclusion, the rules of writing in Turkish is constructed based upon the characteristics of meaning and sound. however, some of the meaning cases are not reflected in the rules of language writing. Therefore, phonetic alphabet and expression suits Turkish language.