Klâsik Türk Edebiyatı çalışmaları için olmazsa olmazlardan olan ve hemen bütün çalışmaların temeli kabul edilen “bilimsel metin neşri” öncelikle sağlam bir transkripsiyon sisteminden geçmektedir. On asrı aşkın süreyle kullanılan Arap harflerinden sonra 1928’te harf inkılâbından sonra bu eserlerin Latin harflerine aktarımı meselesi zorlu bir süreci de beraberinde getirmiştir. Ancak bu metinlerin imlâsıyla ilgili problem yalnızca harf inkılâbı sonrasının meselesi değildir. Harf inkılâbından önce de Türkçenin Arap Harfleriyle yazımında hem ünlüler hem de ünsüzler bakımından sıkıntılar yaşanmıştır. Bu makalede amacımız 1332-1335 (1917-1919) tarihleri arasında Ma’ârif Nezâreti tarafından Sarf ve İmlâ Encümenine hazırlatılmış olan “Usûl-i İmlâ” isimli eseri ana hatlarıyla tanıtmaya çalışmaktır.
In Classical Turkish Literature the main point of publishing critical text is a whole transcription system. Beginning to use Latin alphabet with the Alphabet Revolution in 1928, bring a difficult term for texts which were written with Arabic alphabet, after using Arabic alphabet for more than ten centuries. However orthographic problems of these texts do not begin after the Alphabet Revolution. There have been many problems with writing vowels and consonants in Turkish words when writing them in Arabic alphabet. In this article we aim to introduce a book called “Usûl-i İmlâ” which was worked up Grammar and Orthographic Council with the offer of Ministry of Education.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
