Aruz vezni Arapların icadı olup Farslara, Farslardan da Osmanlılara geçmiştir. Aruz vezniyle günümüzde de kullanılan kurallar- kısa hece, uzun hece, med hece, imale ve zihaf da- Arap ve Fars Edebiyatı kaynaklarından aktarılmıştır. Osmanlı şairleri aruzu uygularken acaba aruz kusuruna ilişkin kurallara harfiyen uymuşlar mıdır? Yoksa teorik bilgileri yanında uygulamaya ilişkin tercih veya tasarruflarda bulunmuşlar mıdır? Bu makalede yukarıdaki soruların yanıtları araştırmacıların aruz kusurlarını metne uygulayamamalarından ve gereksiz müdahalelerinden kaynaklanan hatalar, müstensihler hakkındaki önyargılar ve vezin hatası bulunduğu düşünülen beyitler ile ilgili çözüm önerileri başlıkları altında aranacaktır.
Aruz meter was an invention of Arabs. Persians took this system and adapted it to their own language. After relations with Persians Ottomans began to use it according to the rules of the Ottoman language which was composed of Arabic, Persian and Turkish. The rules applied even today related to Aruz meter, like short syllables, long syllables, “med”, “imale” and “zihaf” were transferred to Ottomans from Arabic and Persian literature sources. Did the Ottoman poets strictly obey the rules of Aruz faults when they applied them to their own poems or did they choose to use some practical changes according to their wills? In this proceeding the answers to these questions are presented under these titles: “The faults arising from the researchers who can’t apply the Aruz faults to the texts and who intervene unnecessarily to the texts”, “Prejudices about the copyists”, “The verses that are thought to have meter defects and solution suggestions about them”.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
