Gülümsetirken eleştirme gayretinin sonucunda şekillenen ironi, birey ve toplum yaşamındaki aksaklıkların vurgulanması bakımından yapıcı bir yöntemdir. Kültürel varlığımızın taşıyıcılarından Karagöz, söz ya da durumların karşıtlık ve aykırılıkları ile varlık bulan ironik anlatım üzerinde şekillenir. Karagöz’deki ironi, ‘olan’ ve ‘olması gereken’ çatışması ve ‘söylenen’ ile ‘söylenmek istenen’ ikiliği üzerine temellenir. Kendi halinde, sıradan, ‘küçük adam’ların pratik yaşam sorunları ve dış dünya gerçeklikleri içerisindeki var oluş mücadeleleri toplumsal sorgulama ile yanıtlanmaya çalışılır. Bu sorunsal yaklaşım, sorulan sorular, alınan yanıtlar, yanıtlara yöneltilen yeni sorular şeklinde soru-yanıt diyalektiği yöntemiyle gerçekleştirilir. Dalga geçme ya da doğrudan alay etme görünümündeki eleştiri biçimi, güzele, iyiye, doğruya ulaşma eğilimi ile bütünlenerek toplumsal ironinin düzenleyici bir işlev kazanmasını sağlar. Karagöz’ün ana matrisi, kişinin kendi, karşısındaki kişi/ kişiler ve içinde yaşadığı toplum düzeni ile yüzleşmesinin Türk tiyatro geleneği içerisinde yenilenerek sunulmasıdır. Karagöz, kişinin bildiğini sandığı şeylere karşı uyanık olmasını sağlaması ve bir şey bilmezken bildiğini sanmanın tehlikelerine dikkat çekmesi bakımından da eğitbilimsel değere sahiptir.
The irony, being shaped in result of criticizing effort while being smiled is a method in respect of emphasizing the problems of the i
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
